Historiografia to jedna z bardziej interesujących dziedzin wchodzących w skład średniowiecznej literatury. Pozwala ona bowiem zapoznać się z historią, zwyczajami i obyczajowością interesującego nas okresu literackiego. Do najbardziej znanych dzieł polskiej historiografii należą cztery omówione poniżej kroniki.
Pierwsza z nich to "Kronika polska" Galla Anonima powstała w latach 1112-1116 na dworze króla Bolesława Krzywoustego. Autor był najprawdopodobniej Francuzem, mnichem benedyktyńskim przybyłym do Polski najprawdopodobniej z Węgier. Obejmuje ona czasy panowania Bolesława Chrobrego i czasy panowania Bolesława Krzywoustego. Przedstawia ona tych władców jako przykład idealnych panujących. Obydwaj jak twierdzi Gall Anonim są uosobieniem władcy "sprawiedliwego i rycerskiego", za czasów ich panowania w kraju panował ład i dostatek. Bolesław Chrobry odznaczył się walką z pogaństwem w celu wprowadzenia religii chrześcijańskiej. Cechuje go męstwo, wielka pobożność i niespotykana mądrość.
Bolesław Krzywousty ukazany zostaje natomiast jako władca niezwykle sprawiedliwy, aktywny i bardzo waleczny. Pisze Gall o nim, że rozsławił swe imię jako wielki i mądry wódz. Postrach Pomorzan i Niemców. Krzywousty nazwany jest przez autora kroniki "synem Marsa". Gall Anonim postrzegany był jako prawdomówny i sprawiedliwy obserwator dlatego też napisana przez niego kronika może uchodzić za dzieło historyczne. Nie przepadał za zabawami i hulankami lecz interesowało go od najmłodszych lat doskonalenie się w rzemiośle wojennym.
Drugą ważną kroniką jest "Kronika polska" Wincentego Kadłubka niezwykle barwnie i interesująco napisana natomiast nie stanowi ona prawdomównego dzieła historycznego. Kadłubek pochodzący z przełomu XII i XIII wieku przypomniał czasy najdawniejszej polskiej świetności. Doprowadził ją (kronikę) do czasów mu współczesnych. Na kartach jego dzieła spotkamy legendarnych bohaterów: Kraka, Wandy, która nie chciała poślubić Niemca, walki króla Popiela z myszami. Podejmuje też Kadłubek temat idealnego władcy przypisując Kazimierzowi Sprawiedliwemu takie właśnie doskonałe przymioty. Przedstawiając go jako władcę, który przejawiał wielką troskę o praworządność w państwie.
Innym interesującym przykładem utworu historiograficznym jest "Kronika" Janka z Czarnkowa, podkanclerza królewskiego i archidiakona gnieźnieńskiego. Gloryfikował on czasy Kazimierza Wielkiego negując czasy andegaweńskie jako pełne anarchii i zupełnego upadku obyczajów w społeczeństwie.
"Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego" Jana Długosza za powstały w XV wieku i są prawdziwym, opisującym w sposób obiektywny, dziełem historycznym dotyczącym dziejów Polski. Długosz pracował nad swym dziełem dwadzieścia pięć lat. Pisząc korzystał z wielu dzieł historycznych polskich, ale także litewskich, czeskich czy krzyżackich. Jego "Roczniki ..." uznano nawet za dzieło zbyt obiektywna i powściągliwe w ocenie przedstawionej prawdy historycznej. Autor roczników był osoba niezwykle dobrze wykształconą co sprawiło, że jego dzieło było doskonałym dziełem opisującym otaczający go świat polityczny i obyczajowy.
