Św. Tomasz z Akwinu urodził się ok. 1225 roku, w arystokratycznej włoskiej rodzinie. Studiował w klasztorze benedyktynów na Monte Cassino. Był dominikaninem, który poświęcił swe życie pracy naukowej. Zajmował się filozofią Arystotelesa, próbował łączyć ją z religią chrześcijańską. Zmarł w roku 1274. Jego pisma to m.in.: "Suma filozoficzna" i "Suma teologiczna".

Zasadniczym poglądem św. Tomasza z Akwinu było rozdzielenie wiedzy i wiary. Twierdził, że rozum może poznać Boga i jego działanie, jednak nie jest w stanie ogarnąć pewnych prawd wiary, które mogą być tylko objawione, chodziło mu miedzy innymi o Trójce świętą. Są to jednak prawdy, których nie wyklucza rozumowe podejście. Objawienie nie wyklucza tego, do czego doszedł umysł ludzki na drodze rozumowania. Twierdził, że umysłowi ludzkiemu dane są tylko rzeczy jednostkowe, nie jest on w stanie poznać prawd ogólnych.

W przeciwieństwie do swoich poprzedników uważał, że istnienie Boga nie jest czymś, czego możemy być Jednym z dowodów miało być twierdzenie, że skoro istnieje ruch, to cos musi być jego przyczyna i ta przyczyną jest właśnie Bóg .

Kolejnym dowodem było to, ze musi istnieć jakaś istota, która stworzyła cały świat. Twierdził, że Bóg jest przyczyna wszystkiego, jest najbardziej rzeczywisty z wszystkich istniejących bytów, znajduje się na szczycie hierarchii wszystkich bytów.

Święty Tomasz twierdził, że dusze posiadają wszystkie żywe stworzenia, jednak znacznie się one od siebie różnią. Najdoskonalsza jest oczywiście dusza człowieka, która wyróżnia go, jako jedynego spośród wszystkich stworzeń, który potrafi myśleć. Dusza jest niezależna od ciała, jednak zostaje dana człowiekowi razem z ciałem, dlatego nie można powiedzieć, że istnieje przed stworzeniem materialnej formy człowieka.

Św. Tomasz uważał, że zmysły są człowiekowi do poznania, umysł posługuje się zmysłami, aby zgłębić istotę rzeczy.

Twierdził, że zarówno ciało, jak i dusza należą do człowieka, są one ze sobą połączone i stanowią o istocie człowieka, w ten sposób przeciwstawiał się dualizmowi. Twierdził, że człowiek powinien za wszelką cenę unikać grzechu, walczyć o to, aby pozostać w cnocie. Człowiek zajmuje określone z góry miejsce w hierarchii społecznej, dlatego powinien się starać, aby jak najlepiej spełniać swoje obowiązki, jakie wyznacza mu to miejsce, tak aby zasłużyć sobie na miłość Boga. Skoro świat został stworzony przez Boga jest także przez niego kierowany, dlatego wszystko co się dzieje jest dobre i celowe. Twierdził, że wszystko co stworzył Bóg składa się z istoty i istnienia, gdyż sama istota nie wystarcza mu do tego, aby być realnym. Wszystko co zostało stworzone składa się z formy i materii.

Swoją hierarchiczność stworzeń uzupełniał także tymi które nie są znane bezpośrednio człowiekowi . Twierdził, że pomiędzy człowiekiem i Bogiem istnieją byty, które są wyłącznie inteligencją . Te byty to aniołowie.

Szczęście może zapewnić człowiekowi ciągłe dążenie do lepszego poznania Boga.

W swoich poglądach na państwo przedstawiał wyższość władzy kościelnej nad władzą świecką .Twierdził, że sama władza nie pochodzi od Boga, ale jej zasada. Ustrój jest czymś wtórnym, stwarzanych przez ludzi. W państwie powinien panować porządek i pokój . W państwie nie powinna panować zasada równości, gdyż społeczeństwo powinno być zhierarchizowane, na wzór całego świata stworzonego przez Boga, w którym wszystkie stworzenia zajmują różne szczeble hierarchii. Na samym szczycie hierarchii w państwie powinni stać feudałowie kościelni i świeccy, niższe miejsce zajmowali wszyscy ci, którzy posiadali majątki, na samym dole byli ci, którzy nie posiadali majątku i musieli własną pracą zarabiać na życie.

Państwo ma obowiązek zapewnić obywatelom, takie warunki, w których mogliby dążyć do zbawienia . Św. Tomasz nie widział niczego zdrożnego w posiadaniu przez niewielka grupę wielkich majątków, uznawał to za naturalne prawo. Twierdził jedynie, ze należy dzielić się z biednymi i nie kierować się wyłącznie własnym dobrem. Opowiadał się za rozwojem gospodarczym, handlem, który pozwalał zyskiwać wielkie majątki ludziom niższych warstw społecznych. Państwo powinno podporządkować się Kościołami, mając na celu dobro obywateli, którzy musza podporządkowywać się zarówno władzy świeckiej, jak i władzy kościelnej.

Idealnym ustrojem był zdaniem św. Tomasza z Akwinu, ustrój monarchiczny . Twierdził jednak, że wtedy gdy monarcha narusza prawo boskie, poddany ma mu prawo wypowiedzieć posłuszeństwo. Kościół miał prawo ingerować w sprawy państwa, tak więc mógł przyczynić się do usunięcia władcy, który łamał prawa boskie.

Opracowano przy pomocy: Władysław Tatarkiewicz "Historii filozofii" t. I (,,Filozofia starożytna i średniowieczna") ( tutaj rozdział o św. Tomaszu z Akwinu) s. 270- 282.