I. Ramy czasowe epoki:
Europa - od końca XVIII do połowy XIX wieku
Polska - od 1822 (wydanie "Ballad i romansów" Adama Mickiewicza) do 1864 roku (wybuch powstania styczniowego).
II. Nazwy romantyzm zaczęto używać już w 1820 roku.
III. Najważniejsze wydarzenia historyczne związane z epoką romantyzmu:
1824 - powstanie Greków przeciwko Turkom
1830 - powstanie listopadowe
1848 - 1849 - Wiosna Ludów
1863 - powstanie styczniowe.
IV. Przedstawiciele literatury powszechnej:
a) niemieckiej: Johann Wolfgang Goethe ("Cierpienia młodego Wertera", "Faust")
b) angielskiej: Walter Scott ("Waverley"), George Gordon Byron ("Giaur")
c) francuskiej: Victor Hugo ("Nędznicy"), Jean Jacques Rousseau ("Nowa Heloiza")
d) rosyjskiej: Aleksander Puszkin ("Eugeniusz Oniegin").
V. Przedstawiciele literatury polskiej:
- Adam Mickiewicz ("Dziady", "Pan Tadeusz")
- Juliusz Słowacki ("Balladyna", "Kordian")
- Zygmunt Krasiński ("Nie-Boska komedia", "Irydion")
- Aleksander Fredro ("Zemsta", "Śluby panieńskie")
- Cyprian Kamil Norwid ("Vade-mecum").
VI. Gatunki najchętniej uprawiane w epoce:
- ballada
- powieść poetycka
- dramat romantyczny
- sonet.
VII. Cechy epoki:
- bohater romantyczny (wybitna jednostka, nieszczęśliwie zakochana, zbuntowana, wywodząca się najczęściej z ludu)
- prym wolności i niezależności, bunt przeciwko tyranii i konwenansom
- niezgoda na rzeczywistość
- przewaga uczucia nad rozumem
- Weltschmerz (ból istnienia)
- zachwyt przyrodą orientalną
- ludowość
- nastrój tajemnicy i grozy
- mistycyzm
- wydarzenia przedstawiane niechronologicznie.
