Johan Wolfgang Goethe jak i Adam Mickiewicz w swoich utworach przedstawili nam wyjątkowe postacie epoki romantycznej, Wertera i Giaura. To główni bohaterowie ich dzieł literackich charakteryzujących się szczególną wrażliwością, zamiłowaniem do natury i sztuki. Otaczająca rzeczywistość przynosi im radość, a zarazem cierpienie.

Opisywane wyżej postacie na swojej drodze spotykają kobiety, które obdarzyli wielkim uczuciem. Lecz starania ich są zbędne, gdyż wybranki serca miały już swoich towarzyszy. Dzięki miłości do drugiej osoby są chwile radości, szczęścia, uśmiechu jednak po pewnym czasie następuje rozgoryczenie, bo rzeczywistość okazuje się inna. Przez własną niedorzeczność przyzywają cierpienie i osamotnienie.

Obie osobowości miały równych sobie rywali, przez których ilość ich marzeń nie była spełniona. Natomiast każdy z nich różnił się od siebie. Werter to oderwany od świat pseudo-artysta zachwycający się błahymi rzeczami, przedmiotami, a nawet czynnościami życia codziennego. Miłość Lotty jest ograniczona, ponieważ uczucie nie jest odwzajemnione ze strony wybranki, gdyż ma narzeczonego Alberta. Traktuje Wertera jak powiernika sekretów, towarzysza spacerów. Lecz całe jej serce wypełnione jest miłością do ukochanego. Przez niespełnioną miłość Werter skłonny jest popełnić samobójstwo. Z kolei Giaur jest to tego stopnia zakochany w Leili, że postanawia pomścić jej śmierć. Zabija Hassana patrząc na niego z nienawiścią, nie żałując swego czynu.

Porównując sobie postacie można zauważyć, że Werter to nieporadny mężczyzna, a Giaur jest przepełniony nienawiścią i chęcią zemsty. Jednak podobnie kończą, ponieważ popełniają samobójstwo, które jest ostatecznym przejawem absolutnego pogrążenia w smutku. Według mnie Werter i Giaur są dobrymi przykładami kreującymi epoką romantyzmu. Myślę, że jeden i drugi pokazuje nam pewne cechy, które ujawniają się w naszym życiu codziennym, chociażby takie jak miłość.