Romantyzm, stworzył w literaturze postać, bohatera romantycznego. Jest to osobowość rozdarta wewnętrznie, pomiędzy tym, co oczekuje od niego świat, a tym, co reprezentuje jego system wartości.

Ogromnie wrażliwy, jest niezrozumiany przez ludzi. Rzeczywistość jest dla niego czymś obcym, dobrze czuje się tylko na łonie przyrody, gdzie nie jest przez nikogo oceniany.

Marzenia, pozwalają mu znaleźć się w lepszym świecie, do którego tęskni i w którym przebywa w swojej wyobraźni.

Przeżywa zawód miłosny, który doprowadza go do myśli samobójczych. Cierpi i jest człowiekiem nieszczęśliwym, dla którego życie nie przedstawia zbyt dużej wartości.

Skłócony z życiem zewnętrznym, postanawia je zmienić. Często też jest wieszczem, mającym wgląd na czasy przyszłe, który ma za zadanie uratować swoja ojczyznę z niewoli, za cenę swojego życia.

Przykładem bohatera romantycznego jest "Kordian" Juliusza Słowackiego, który poszukuje sensu życia. Jako 15 letni młodzieniec czuje, że w jego życiu jest pustka. Nic go nie interesuje, szuka własnej drogi życiowej.

Zakochuje się w kobiecie, która nie traktuje go poważnie. Zrozpaczony próbuje się zastrzelić.

Chcąc zrozumieć istotę egzystencji podróżuje po Europie. W Anglii, uświadamia sobie, że światem rządzi materializm, we Włoszech nawiązuje romans z Wiolettą, którą interesuje bardziej jego majątek. Będąc z wizytą u Papieża, traci wiarę w zasady moralne Kościoła.

Kiedy prosi o poświęcenie przywiezionej z Polski ziemi, Papież mówi, że Polacy nie powinni przeciwstawiać się carowi. Grozi, że jeżeli będą nieposłuszni, on rzuci na nich klątwę.

Będąc na szczycie Mont Blanc, wreszcie znajduje drogę, którą chce podążać.

Postanawia uwolnić swój kraj od rządów zaborcy. Przeistacza się w patriotę, gotowego na śmierć w imię wolności.

Wraca do Polski. Uczestniczy w spisku, przeciwko carowi Mikołajowi I, który został koronowany na króla Polski. Jednak spiskowcy wycofują się z podjętych działań. Kordian, sam, na własną rękę, stara się zabić cara. Będąc już pod drzwiami sypialni Mikołaja I, musi przeprowadzić wewnętrzną walkę z własnymi lękami, jakimi są: Strach i Imaginacja. Ponieważ walka ta jest związana z duchowymi rozterkami bohatera, który ma wizje krwawego mordu, Kordian pada zemdlony. Chciał ponieść ciężar większy, niż mógł udźwignąć. Nie był przecież, w swej naturze mordercą. Jego postępowanie, jest odebrane jako działanie szaleńca. Car traktuje go jak wariata i początkowo rozkazuje zamknąć, w szpitalu psychiatrycznym.

W szpitalu rozmawia z Doktorem, który pokazuje mu dwóch pacjentów, którzy tak jak Kordian uważają się za ludzkość. Jeden myśli, że jest "Krzyżem, na którym umarł Chrystus", drugi "podtrzymuje niebo, chcące upaść ludziom na głowy". Kordian stwierdza; "każdy człowiek, który poświęca się za wolność Ojczyzny - jest człowiekiem, nowym tworem Boga". Rozumie, że jego decyzja jest wyjątkowa i nie każdy zdecydowałby się na nią "(…) wszyscy mówili, żem jeden na świecie". Doktor, jest imaginacją, która wmawia Kordianowi, że jest wariatem, a nie zbawcą narodu.

Juliusz Słowacki, przedstawia bohatera, który z młodzieńca szukającego sensu życia przemienia się w spiskowca. Jego ofiara i poświęcenie, niczego nie zmienia. Wiara w boskie posłannictwo idei wyzwolenia, a brak sił człowieka do jej wykonania, jest przyczyna porażki bohatera.

Joseph Conrad urodził się 3 grudnia 1857 roku w Berdyczowie na Ukrainie. Należy do twórców okresu modernizmu. Już jako 14 letni chłopiec, chciał zostać marynarzem. Pływał po Morzu Śródziemnym, do Indii Zachodnich. Ostatni raz służył na statku w 1894 roku. Kiedy zmarł jego wuj Tadeusz Bobrowski, otrzymał spadek i postanowił poświęcić się pisarstwu.

W swojej twórczości, korzystał z doświadczeń zdobytych na morzu. Głównym tematem jego utworów, jest problematyka etyczno-moralna.

W dramacie "Lord Jim", autor przedstawia głównego bohatera, jako postać pełna szlachetności, odwagi i uczciwości. Historia jego życia jest smutna. Pływał jako marynarz na statku Patna, który przewoził pielgrzymów z portu na Dalekim Wschodzie. Podczas rejsu statek zaczął tonąć. Jego załoga nie zwracając uwagi na pasażerów, zaczęła ratować się wskakując do jedynej łodzi ratunkowej, pozostawiając pielgrzymów na tonącym statku.

Jim, był pełen odrazy dla załogi, z którą pływał. Uważał, że powinni zostać, a łódź miała służyć ludziom, których przewozili. Jednak wiedząc, że Patna pójdzie na dno morza, pomyślał, że za chwilę "(…) będzie się przewalał w morzu pobielałym okropnie, od rozpaczliwej walki ludzkich istot, rozbrzmiewających oszalałymi krzykami o ratunek". Niemal automatycznie skoczył do łodzi, pełnych ludzi, którego postępowania się brzydził.

Statek cudem nie zatonął, a pielgrzymi zostali uratowani, przez inną załogę. Sprawa trafiła do sądu. Jim, jako jedyny z załogi przyznał się do winy. Przez całe życie prześladowało go poczucie winy. Był marzycielem, wyobrażał sobie, że ratuje ludzi, których pozostawił własnemu losowi. Bohater Konrada, jest dzielny i szlachetny, nie potrafi jednak swoich pozytywnych cech wykorzystać. Jest niezrozumiany przez najbliższych, tak naprawdę czuje się osamotniony.

Postawa romantyczna, to szukanie celu w życiu, walka dobra ze złem, przeciwstawianie się ogólnie przyjętym normom. Skłonność do marzycielstwa. Obarczanie się winą, za postępowanie innych osób.

Porównując Kordiana i Lorda Jima, możemy stwierdzić, ze miał w sobie cechy bohatera romantycznego.

Okres, w którym powstał dramat, określany jest pojęciem neoromantyzmu, więc cechy tego utworu, nawiązują do cech romantycznych. Jim również przeżywa nieszczęśliwą miłość, jest osoba wrażliwą na krzywdę innych, pozostaje w konflikcie z otoczeniem.