Zawsze, gdy pojawiała się jakaś nowa idea i zawiązywał nowy ruch pojawiały się różnego rodzaju spory. Właśnie takim sporem "nowego" ze "starym" jest spór romantyków z klasykami. Adam Mickiewicz był prekursorem romantyzmu w Polsce. Kazimierz Brodziński to przekonany zwolennik nowego nurtu, Jan Śniadecki zaś - to tego nurtu przeciwnik. Byli w stanie ciągłej walki, bronili swych poglądów za pomocą słów, wierszy i artykułów.
Kazimierz Brodziński pisze, że romantyzm to ciekawa i kręta ścieżka w głąb poezji. Nasyca wspaniałymi widokami i pozwala na wolne i swobodne wyrażanie swoich myśli. Każdy człowiek inaczej postrzega romantyczność. Przede wszystkim jednak jest to poezja ukazująca różne kłębiące się w człowieku uczucia. Inspiracją dla twórców może być piękno natury lub własna, nasycona fantastycznymi stworzeniami wyobraźnia. Autorzy romantyczni piszą również o religijności oraz przypominają wydarzenia historyczne i wzbudzają uczucia narodowe.
W swojej "Romantyczności" Adam Mickiewicz przedstawia obok historii z duchem także kontrast sposobów myślenia klasycznego i romantycznego. Właśnie przeciw Śniadeckiemu skierowany jest fragment dotyczący opierającego się na racjonalizmie mędrca i jego "szkiełka i oka". Sam autor skłania się w kierunku postawy irracjonalistycznej - charakterystycznej dla romantyków. Ukazuje przez to tak żywe, jak i martwe prawdy. Podsuwa również odpowiedź na metody mędrca - sam uważa, że lepiej "Miej serce, i patrzaj w serce".
"Romantyczność" jest ballada zawierającą podstawowy program romantyzmu. W końcu na nurt literacki wskazuje już sam jej tytuł. Motto rozpoczynające utwór to nawiązanie do Szekspira i opisu świata przy pomocy wrażeń i uczuć. Główny wątek ballady to historia nieszczęśliwej miłości. Główna postać - Karusia - charakteryzuje się cechami bohatera werterowskiego. Jest bardzo uczuciowa i pokazuje skłonności do wzruszeń i melancholii. Dziewczyna ta wydaje się przez swój charakter skłócona z sobą, wyobcowana z otoczenia, słaba i zagubiona. Los skazał ją na bierność - niezdolność do dokonywania czynów. W balladzie ukazane są także niektóre ludowe wierzenia.
Poglądem Jana Śniadeckiego jest natomiast to, że ludzie i twórcy powinni zajmować się teraźniejszością i bieżącymi problemami narodu, a nie wspominaniem przeszłości. Romantycy chcieli sztuki prostej i naturalnej, w przeciwieństwie do bogatych i ozdobnych dzieł klasyków. Klasyk jest przeciwny stosowaniu w poezji ludowej inspiracji, mistycyzmu oraz mieszaniu gatunków i rodzajów literackich. Zwłaszcza synkretyzm łamie ustalone i tradycyjne zasady i kryteria stawiane sztuce. Uważa, że sztuka romantyczna jest prymitywna, a wręcz głupia. Powszechny jest także pogląd, że tak zwana "romantyczność" to zdrada i wręcz zaraza rozprzestrzeniająca się coraz szybciej. To zdrada odwiecznych ideałów klasycznej sztuki. Jest także zła, bo przyszła z Niemiec - kraju zaborczego. Klasycy opierają się na racjonalizmie a romantycy z zasady są irracjonalni.
