Byronizm - postawa życiowa, której podstawy stworzył George Byron kreując bohaterów swoich powieści poetyckich m. in. tytułowego bohatera "Giaura". Z terminem tym wiążą się następujące cechy: bunt wobec otaczającej rzeczywiści, skłócenie ze światem oraz skłócenie z samym sobą (Giaur zrywa wszelkie więzi społeczne i polityczne, jest to Wenecjanin, pochodzący najprawdopodobniej z zamożnej i znaczącej rodziny, w momencie, kiedy dowiaduje się o zabójstwie ukochanej Leili, nie zważając na konsekwencje swojego czynu i obowiązujące prawo postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość i zabija Hassana), tajemniczość (autor nie podaje czytelnikowi konkretnych informacji dotyczących głównego bohatera, sama struktura powieści opiera się o mroczność i tajemniczość), gwałtowność, pochopność w podejmowaniu decyzji ( Giaur zabija Hassana kierując się tylko i wyłącznie pragnieniem zemsty), osamotnienie, wyobcowanie, poczucie konfliktu wewnętrznego, który jest efektem popełnionej zbrodni, nieszczęśliwa miłość do kobiety.
Werteryzm - postawa życiowa, której typowym przykładem jest tytułowy bohater "Cierpień młodego Wertera" Goethego. Wiąże się ona z nadmierną uczuciowością i skłonnością do tworzenia własnego, idealnego świata, który nie ma racji bytu w świecie rzeczywistym. Często jest to także poczucie wyobcowania, osamotnienia i bezsensu życia będącego więzieniem. Takim właśnie człowiekiem jest Werter - zakochany w Lottcie zaręczonej z Albertem, nie potrafi już normalnie funkcjonować. Jego życie staje się udręką i prawdziwym cierpieniem, z którym nie jest w stanie sobie poradzić. Zawiedziony skomplikowanymi aspektami życia w społeczeństwie i nieszczęśliwą miłością postanawia w końcu popełnić samobójstwo, które uznaje za jedyne wyjście pozwalające mu poczuć się wolnym.
Wallenrodyzm - kolejny raz typ postawy życiowej cechującej się głównie tajemniczością, umiejętnością dostosowania się do danej sytuacji, indywidualizmem, chęcią poświęcenia się w imię ojczyzny, osamotnienia i uczuciowością. Takim właśnie bohaterem jest Konrad Wallenrod, który porwany za młodu przez Krzyżaków dokonuje zemsty i dzięki podstępowi doprowadza do ostatecznej klęski narodu niemieckiego. Konrad przybiera maskę, występuje pod obcym nazwiskiem i sam realizuje swoje zamierzenia. Dla dobra ojczyzny wyrzeka się szczęścia osobistego i skazuje się na życie wśród wrogów. Jego postawa jest całkowicie bezkompromisowa. Bohater konsekwentnie dąży do celu zdają sobie sprawę z tego, że praktycznie śmierć jest nieunikniona.
Prometeizm - postawa wiążąca się z głównym bohaterem III cz. "Dziadów" Adama Mickiewicza. Konrad wyraża sprzeciw i bunt wobec Boga. Chce być jedynym przewodnikiem narodu prowadzącym do ostatecznego zwycięstwa. Pragnie wolności ducha ludzkiego i osiągnięcia prawdziwego szczęścia. Wszystkie idee i zamierzenia Konrad przedstawia w Wielkiej Improwizacji, kiedy to dąży do zapanowania nad duszami swoich rodaków. Bohater oczekuje otrzymania władzy, która pozwoli mu na stworzenie prawdziwego szczęścia. Bluźni przeciw Bogu nazywając go jedynie mądrością ( a w romantyzmie najważniejsza jest przecież miłość) i wzywając do zmierzenia się z nim samym. Zachowanie Konrada ma pewne przejawy despotyzmu i przekonania, że to tylko on jest w stanie kierować światem, nie przyprawiając go o żadne cierpienia.
