Tragiczne zakończenie cierpień młodego Wertera było umotywowane jego nieszczęśliwą miłością do Lotty. Główny bohater utworu Johanna Wolfganga Goethego stał się wzorem dla wielu młodych mężczyzn epoki romantyzmu. Współcześni mu młodzieńcy oceniali jego decyzję o odebraniu sobie życia jako akt niebywałej odwagi, rozumieli, że jeżeli wspólne życie z ukochaną jest niemożliwe, jedynym wyjściem jest samobójstwo. Czy jednak dla wszystkich oczywiste jest, że samobójstwo Wertera było aktem odwagi? Jak można ocenić odebranie sobie życia z powodu nieszczęśliwej, niespełnionej miłości? Należy najpierw rozważyć, czym jest miłość i ile można dla niej poświęcić. Czy nawet życie?
Niełatwo jest zdefiniować miłość. W tym słowie kryje się wiele znaczeń. Dla każdego człowieka słowo miłość może oznaczać coś innego, gdyż każdy ma prawo inaczej odczuwać to uczucie.
Najprostsza definicja miłości brzmi: miłość to uczucie. Dodać można do niej, że miłość jest sensem życia, uczuciem, bez którego nie można normalnie funkcjonować. Z drugiej jednak strony miłość może przerodzić się w obsesję, chorobę psychiczną. Nieszczęśliwe uczucie staje się cierpieniem i udręką. Brak wzajemności w miłości czyni ją nieszczęśliwą, niekiedy przeklętą.
Rozważając istotę miłości warto sięgnąć do "Pierwszego Listu do Koryntian" św. Pawła, w którym znajdziemy "Hymn do miłości". Św. Paweł mówi: "miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma."
Autor "Listu" nazywa miłość cnotą, a spośród wszystkich cnót: wiary, nadziei i miłości, największa jest miłość.
Prawdziwa miłość jest uczuciem trwałym, nie jest tylko chwilową fascynacją, zauroczeniem.
Po takich przemyśleniach należałoby przyjrzeć się uczuciu Wertera do Lotty, które tak tragicznie wpłynęło na jego życie. Charakter miłości do Lotty wynikał z usposobienia Wertera.
Główny bohater utworu Goethego obdarzony był niezwykłą wrażliwością, niezwykle silnie wszystko przeżywał. We wszystkim doszukiwał się piękna i wzruszeń. Bardzo łatwo poddawał się uczuciu melancholii. Często przebywał w świecie fantazji i marzeń. Bohater miał stworzony własny obraz miłości i starał się przenieść go na miłość do Lotty. W swej ukochanej znalazł uosobienie najpiękniejszych i najszlachetniejszych cech kobiety. Jej uroda, opiekuńczość w stosunku do młodszego rodzeństwa, wrażliwość oczarowały bohatera. Werter wiedział, że Lotta była ucieleśnieniem jego ideału miłości. Młodzieniec coraz bardziej dawał się pochłonąć swemu uczuciu, chociaż wiedział, że Lotta miała męża i nigdy nie będą razem.
Wydaje się, że młodzi bohaterowie byli sobie przeznaczeni: byli tak samo wrażliwi, ich dusze rozmawiały wspólnym językiem, lubili przebywać w swoim towarzystwie, lecz ucieczka przed rzeczywistością była niemożliwa. Lotta w głębi duszy również kochała Wertera, nie odważyła się jednak opuścić Alberta. Pozostaje jej więc traktować bohatera jako "nieszczęśliwego przyjaciela".
Dla Wertera jego uczucie do Lotty stało się jedyną treścią jego życia, przekształciło się w chorobliwe pragnienie przebywania w towarzystwie ukochanej. Bohater zdawał sobie jednak sprawę z beznadziejności swego położenia. Jego uczucie przerodziło się w chorobę, a świadomość, że nigdy nie będzie ze swoją ukochaną, stała się powodem wielu cierpień. Dusza tak wrażliwa jak Wertera nie mogła przezwyciężyć poczucia beznadziei i rozłąki z Lottą. Jedynym skutecznym sposobem ukojenia bólu - według bohatera - było samobójstwo.
Targnięcie się na życie nie tylko miało uciąć udrękę, było również wyrazem buntu. Werter nie mógł pogodzić się z tym, że dwie przeznaczone sobie istoty nie mogą być razem i cieszyć się swoim uczuciem. Na przeszkodzie ich miłości stanął związek małżeński, którego świętości nie wolno było naruszyć.
Można również uznać samobójstwo Wertera za ucieczkę przed własnym życiem, przed tym, co go spotkało. Młodzieniec nie potrafił znieść sytuacji, w jakiej się znalazł, bo był zbyt słaby psychicznie. Wypielęgnował w sobie wrażliwą duszę, zdolną do przeżywania tylko delikatnych uczuć. Bohater odsuwał się od świata, uciekał w samotność, żył w świecie pielęgnowanych przez siebie uczuć. Werter nie był zdolny do walki o swoje marzenia i pragnienia. Gdy okazało się, że życie z Lottą jest niemożliwe, równie niemożliwe stało się życie bez niej.
Refleksje na temat tragicznego losu Wertera można zakończyć stwierdzeniem, że samobójstwo bohatera było zarówno aktem odwagi, bo targnięcie się na własne życie zawsze wymagać będzie odwagi; było buntem przeciwko zastanej rzeczywistości, słabością i tchórzostwem, gdyż Werter okazał się niezdolnym do walki o własne szczęście. Decyzja bohatera o odebraniu sobie życia zawierała wiele skomplikowanych powodów, jak trudne i skomplikowane było całe życie Wertera.
