Ludzie w czasie odrodzenia żyli w bliskim związku z naturą i przyrodą. Wydaje się, że ludzie bardziej, niż dziś dbali o przyrodę. Dowodem na to mogą stać się choćby fraszki Jana Kochanowskiego, np.: "Na lipę". Poeta wyznaje, że bardzo jest przywiązany do tytułowego drzewa. Lubi w jego cieniu odpoczywać, tworzyć. Wyznaje, że niezwykle je ceni. Dlatego powie: "Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, tu słowińcy, tu szpacy wdzięcznie narzekają". Drzewo jest dla twórcy symbolem doskonałości, siły, potęgi.
Moim zdaniem Jan Kochanowski ma podobne podejście do innego twórcy - Albrechta Durera. Twórca ten jest malarzem. Jego obrazy często przedstawiają naturę i są dowodem na to, że był to człowiek o niezwykłej wrażliwości na piękno przyrody.
Następnym twórcą, który przedstawia w swoich pracach przyrodę jest Sandro Botticielli. Uznaje się, że dzieło tego artysty zatytułowane "Wiosna" i powstałe w 1483 roku, jest symbolicznym wyrazem miłości. Na obrazie tym widnieje: Wenus, Flora, Zefira, Hermesa i Gracje.
Inne dzieło dotyczące tej tematyki, to "Żywot człowieka poczciwego" Mikołaja Reja. Zawiera się tam opis poszczególnych, czterech pór roku.
"Ale iż rozne są czasy w roku, też są i rozne przypadki i w gospodarstwie, i w każdej sprawie człowieka poćciwego, gdyż rok jest na czworo rozdzielon: naprzód wiosna, więc lato, po tym jesień, więc zima". Rej dokładnie zajął się w swoim dziele każdą porą roku z osobna. Można nawet powiedzieć, że "Żywot ..." to swoisty, literacki, przewodnik mówiący o tym, jak należy postępować w każdej porze roku.
Na powrót wracając do malarstwa, należy wspomnieć o dwóch obrazach P. Bruegela, dotyczących przyrody i natury. Obrazy zatytułowane są: "Myśliwi na śniegu" (1565) i "Sianokosy" (1565). Oba obrazy przedstawiają odmienne pory roku - lato i zimę, ale także codzienne obowiązki ludzi, którzy żyją ze swojej pracy w polu.
Jan Kochanowski w swoim utworze zatytułowanym "Serce rośnie patrząc na te czasy ...", nie może wyjść z podziwu w jaki doskonały sposób natura kieruje się swoimi prawami. Przyroda w sposób cykliczny zmienia się i przeobraża.
Inny utwór "Sokół", nowela, napisana przez włoskiego pisarza Giovanni Boccaccio. Utwór prezentuje nam człowieka, wraz ze swoim najlepszym druhem - sokołem. Niestety akcja noweli pod koniec potoczyła się dramatycznie. Mężczyzna poznał w końcu kobietę, w której się zakochał, a później zabił swojego ukochanego ptaka.
Ludzie to istoty, które nie potrafią żyć z dala od natury. To dzięki niej zdobywają pożywienie, odpoczywają, cieszą się jej pięknem.
