Wszyscy artyści, twórcy tworzą - piszą, malują, piszą muzykę - aby coś innym pokazać, na coś skierować uwagę odbiorcy, słuchacza, widza. W swoich dziełach zawiera jakąś radę, filozofię, radę, wskazówkę. Wszyscy mają na celu zaprezentowanie swoich przemyśleń, obserwacji, swojego sposobu patrzenia na świat. Wszyscy również pragną, aby ich dzieła zapadły w pamięć odbiorcom, aby przetrwały lata, aby zostały zapisane w rejestrach sztuki. Wszyscy tego pragną, ale niestety laury najlepszego przysługują nielicznym. Tylko wybrani są zapisani w historii, a ich dzieła zostają uznawane za arcydzieła rangi światowej.
Wszystko co nas otacza, świat, ludzie, moda, systemy i wartości moralne, ideały ulega ciągłym przemianom. Zdarza się czasem, że arcydzieła minionych epok dziś już są przestarzałe, nieaktualne, czy mało atrakcyjne. Najprościej mówiąc dzieła takie nie przystają do rzeczywistości i jej problemów. Żeby pojąć o co w takich dziełach chodziło autorowi, musimy poznać historię tamtych czasów, zrozumieć w jakich warunkach żył, jakie problemy mogły go dotyczyć. Istotą literatury jest to, ze jak mało która sztuka jest ona ponadczasowa. Czytając przenosimy się w czasie, nasza wyobraźnia konstruuje wizja tamtych czasów. Literatura jest wieczna, dlatego jest tak wielka i wspaniała.
Jeśli zastanawialibyśmy się nad tym kto jest najwybitniejszym pisarzem, moglibyśmy bez wahania stwierdzić, że jednym z tych wielkich i doskonałych był angielski dramaturg - William Szekspir. Tworzył on i żył prawie ponad 400 lat temu, ale wciąż jest tak samo ceniony i podziwiany. Jego sztuki nieustannie pojawiają się w teatrach, są chętnie oglądane przez odbiorców. Dalej tak samo ciekawią, zadziwiają, śmieszą, przerażają, a jak by tego było mało dzieła te są nieustanną inspiracją dla młodych artystów. Należałoby się zastanowić dlaczego to właśnie Szekspir jest tak doceniany do dziś, czym sobie na to zasłużył? Czy naprawdę był genialnym artystom?
Jedną z cech, która sprawia, że Szekspir jest genialnym artystom jest fakt, ze w znakomity sposób potrafił rozszyfrować psychikę ludzką, ludzkie zachowania, popędy. Każdy niemal dramat autora przepełniony jest postaciami o skomplikowanej psychice - królów zdominowanych żądzą władz, ludzi nieszczęśliwie zakochanych, zazdrosnych, podłych, ale również odważnych, walecznych, nieszczęśliwych, słabych. Jego bohaterowie są chciwi, źli, pazerni na władzę - a te cechy tkwią w większości ludzi po dziś dzień, a co gorsza mała jest szansa, że kiedyś tak nie będzie. Dramaturg w doskonały sposób umiał opisać i przedstawić sytuację i problem kary za winę - zemstę za popełniona zbrodnię. Przykładem może stać się "Makbet"- problem żądzy władzy i skomplikowana postawa bohatera, a także Lady Makbet, czy inny dramat "Hamlet". Przecież ludzie tak ślepo dążący do władzy dziś też istnieją. Innym - "dobrym" przykładem niezmienności postaw ludzkich są Romeo i Julia. Bohaterowie ci są wypełnieni wzajemną miłością, oddaniem. Są w stanie zrezygnować z całego swojego życia, aby być z sobą razem. Ich miłość okazała się silniejsza niż wszystko inne. Para mimo że musiała zginąć po dziś dzień jest symbolem wielkiej, burzliwej, silnej miłości, która urzeka swoja pięknością i czystością.
Następną ważna cechą twórczości angielskiego dramaturga jest przekazanie przez niego w swoich dramatach nigdy nie zmieniającej się mądrości i prawdy. Ukazywanie przez niego okrutnych i zgubnych skutków zła, zbrodni, pokazywanie ludzkich słabości, ale również opisywanie pięknej miłości, waleczności, walki ze złem, przeciwstawianie się mu są obecne w życiu teraźniejszym z tą samą siłą i mocą. Przykładem może być ponadczasowa maksyma wypowiedziana przez Makbeta - że każde jedno morderstwo, pociągnie za sobą szereg następnych i tak bezustannie - jest doskonałym przykładem ciągłej aktualności dramatów Szekspira.
Nieustanne wystawianie sztuk Szekspira świadczy o jego niesłabnącej popularności, ale może przede wszystkim o jego genialności i wielkości. Jego sztuki mimo ze powstały tyle lat temu uderzają współczesnego czytelnika realnością, aktualnością problemów i niezwykłym zmysłem psychologicznym autora w konstruowaniu postaci.
