"Pieśń IX":

Kochanowski mówi w niej, że należy się bawić i umieć korzystać z jej uroków. Fraszka jest nawiązaniem do filozofii epikureizmu, która mówiła o tym, aby chwytać i korzystać z każdego dnia. A także jest nawiązaniem do filozofii stoików, którzy mówili, iż wszystko należy czynić z umiarem.

"Pieśń IX (Nie porzucaj nadziei ...)":

Fraszka nawiązuje do stoicyzmu. Poeta mówi, że najważniejsza w życiu jest umiejętność podtrzymywania swojej nadziei. Fraszka mówi o tym, że nasze życie jest po opieką Boga. Wszystko co się nam przydarza jest sprawą zmiennego losu. Ludzie nie mają na to żadnego wpływu, dlatego najważniejsze jest zaufanie Bogu.

"Pieśń XXIII":

Nawiązania do epikureizmu i stoicyzmu. Poeta przywołuje boginię Pogody - była opiekunka stosownej chwili. jest mowa o tym, że człowiek powinien mieć świadomość przemijania chwili i dlatego powinien korzystać z życia.

"Pieśń XII (O cnocie)":

Podstawą moralną człowieka jest filozofia stoicyzmu (umiar we wszystkim). Cnota jako największa wartość ludzi. Poeta jest przekonany, że człowiek, który żyje w zgodzie z własnym sumieniem zostanie wynagrodzony przez Boga. Pojawiają się akcenty patriotyzmu.

"Pieśń XIX (O dobrej sławie)":

Ludzie zwracają uwagę na to jaka maja sławę - zależy im aby była jak najlepsza. Każdy powinien o nią dbać i czynić takie rzeczy, aby dzięki nim okazać się dobrym człowiekiem. Zdaniem poety należy: być porządnym obywatelem, służyć własnemu krajowi, kochać i wierzyć Bogu, człowiek powinien być patriotom, a największą sława jest walka o wolność ojczyzny.

"Pieśń XXIV ("Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony ..."):

Poeta wykorzystuje motyw horacjański, który głosił hasło "exegi monumentum" - czyli "nie wszystek umrę". Kochanowski jest zdania, że człowiek ma dwie natury: jedna to ta cielesna - śmiertelna, a druga związana ze sferą duchową - nieśmiertelną. Ta druga staje się symbolem wieczności i potęgi. Kochanowski wierzy, że jego twórczość zapewni mu nieśmiertelność i wieczną sławę, nawet po śmierci. Jest przekonany, że jego fizyczna śmierć nie będzie oznaczała końca całkowitego, ponieważ będzie wciąż obecny w pamięci potomnych.

"Czego chcesz od nas Panie?":

Poeta wyraża swój zachwyt nad światem i naturą. Mówi, że jest piękny, a przyroda doskonała. Jak sam tytuł już wskazuje, jest to pieśń religijna. Kochanowski, zgodnie z założeniami renesansu, zwraca się do Boga z pytaniem czego od nas chce, bo jest mu wdzięczny za to co On zrobił dla ludzi. Świat, który opisuje poeta jest idealny i piękny. Obraz Boga to obraz doskonałości, nieomylności i wielkości.

"Pieśń świętojańska o sobótce":

Jest to pieśń na którą składa się dwanaście pieśni, śpiewanych przez dwanaście panien, biorących udział w obrzędzie świętojańskim zwanym sobótką. Obrzęd ten związany był z czasem pogańskim. Pieśń przedstawia historię życia szlachcica. Poeta kontrastuje jego spokojne życie, niebezpiecznym zawodom takim jak np. żeglarz. Kochanowski opisuje i wymienia uroki życia na wsi, w spokoju i pięknie. Ludzie, którzy wiodą życie na wsi są otoczeni przyrodą. Mimo, ze spoczywa na nich wiele ciężkich obowiązków, rezultaty pracy potrafią sprawić wiele radości. Poeta poucza także młodych ludzi, aby uczyli się i brali przykład z ludzi starszych i doświadczonych.

"Pieśń o spustoszeniu Podola":

Pieśń opisuje historyczne wydarzenie - napad Tatarów na Polskę w 1575 roku. Poeta charakteryzuje wroga jego wygląd i zachowanie. Nazywa ich prymitywnymi ludźmi, bez żadnych zasad i honoru. Ukazanie obrazu ogromnych strat Polski po tej bitwie: krzywdzenie kobiet, śmierć wielu żołnierzy, uprowadzanie kobiet.

Kochanowski poucza szlachciców, aby zaczęli postępować tak, by nie dopuścić jeszcze raz do takiej sytuacji. mówi, że należy utworzyć, utrzymać i wyszkolić stałe wojsko.