"Na swoje księgi":

Tematyka fraszki nie porusza spraw poważnych i trudnych. Mówi o rzeczach bardziej błahych i wesołych. W utworze poeta mówi o swoim talencie poetyckim i o tym czego dotyczą jego fraszki. Fraszka formą przypomina anakreont.

"Ku muzom":

Jak sam tytuł fraszki wskazuje, jej tematyką jest przedstawienie zadań i ról jakie przybierają muzy. Były to opiekunki artystów, przynoszące im natchnienie i dbające o ich talent. Opiekunem muz jest Apollo. Fraszka jest napisana w formie apostrofy właśnie do muz. Poeta zwraca się do nich z prośbą, aby dopilnowały, iż jego twórczość nigdy nie zginie i przetrwa następne tysiąclecia. Utwór jest także nawiązaniem do motywu horacjańskiego: "Nie wszystek umrę". Poeta przyznaje również, że tworzy fraszki z potrzeby serca, a nie ze względu na korzyści materialne.

"Do fraszek 1":

Poeta wyznaje, że stara się, aby jego fraszki nikogo nie krytykowały i nie sprawiały komuś bólu i zmartwień. Mówi także o tym, że stara się, aby bezmyślnie kogoś nie wychwalać. Nie chce, aby ludzie mówili o nim, iż jest fałszywym pochlebcą. Kochanowski poucza, że fraszki krytykują ogólne ludzkie wady, a nie konkretnych ludzi.

"Do fraszek 2": 

Fraszki porównane są tutaj do labiryntu - gdyż czasem zawierają one zagmatwane i niezrozumiałe myśli poety. Autor przestrzega także, aby nie brać słów fraszek zbyt dosłownie i nie poszukiwać ich głębokiego sensu.

"Na lipę":

Pojawia się tu personifikacja przyrody - czarnoleskiej lipy. Poeta wyznaje, że pod tym drzewem może tworzyć swoją poezję i schować się przed upałem słońca.

"O żywocie ludzkim":

Fraszka jest refleksją poety nad życiem ludzkim. Porównuje człowieka do kukiełki, czy aktora, który ogrywa w życiu pewne, narzucone role. Refleksje płynące z wiersza są przygnębiające.

"Do gór i lasów":

Fraszka opisuje życie poety, oczywiście traktując je w sposób wybiórczy. Kochanowski porównuje swoje życie do Proteusza, jako symbolu zmienności. Wiersz zawiera dużą ilość pytań retorycznych, w których poeta zastanawia się jak będzie wyglądało jego dalsze życie.

"Raki":

Fraszka mówi o stosunku Kochanowskiego do kobiet. Mówi, że należy je kochać, gdyż one pragną miłości, a kiedy kochają nie zależy im na majątku. Poeta mówi, że najgorsza jest zdrada, dlatego nie należy do niej dopuścić. Powinno się zawsze mówić prawdę.

"O kapelanach i o kaznodziei":

Fraszka jest satyrą na duchowieństwo, któremu poeta zarzuca złe prowadzenie się, nadużywanie alkoholu, lenistwo i głupotę.

"O miłości":

Fraszka mówi o tym, że nie da się uciec i przezwyciężyć miłości. To uczucie, które doświadczyć musi każdy człowiek.

"Do dziewki":

Opowiada o miłości. Poeta wyznaje, że tęskni za swoją ukochaną, która porównuje do zachodzącego słońca. Kiedy ukochana jest przy poecie jest on najszczęśliwszym człowiekiem na świecie.

"Do Hanny":

Kochanowski skarży się, że kobiety często zwracają uwagę wyłącznie na korzyści materialne, a nie na prawdziwe uczucia.

"Na sokolskie mogiły":

Fraszka opowiada o wydarzeniach historycznych - bitwa pod Sokołem 1519 roku. Poeta wychwala bohaterstwo, odwagę ludzi, którzy walczą o niepodległość ojczyzny.