1. Czy to dziecko, czy osoba dorosła?
Osoba wypowiadająca się w wierszu może być już osobą dorosłą. Wypowiada się z perspektywy czasowej – opowiada o tym, czego uczono w szkole, jaką wiedzę posiada. Używa czasu przeszłego: „Nauczyli mnie mnóstwa mądrości”, „Rozprawiali, „Oglądałem”, „Różne rzeczy do głowy mi wkuli”.
2. Czy to człowiek wykształcony, czy dopiero zdobywa wiedzę?
Osoba wypowiadająca się w utworze jest człowiekiem wykształconym, ponieważ opowiada o swojej wiedzy: „Mam tej wiedzy zapas nieskończony”.
3. Czy mówi o sobie, czy opowiada o jakiś przeżyciach, doświadczeniach?
Podmiot liryczny opowiada o sowich przeżyciach, doświadczeniach. Mówi w pierwszej osobie: „Mam tej wiedzy zapas nieskończony”, „Wiem o kuli…”, „I do dziś mam taką szkolną trwogę”.
4. Czy mamy w wierszu przesłanki, aby „ja” liryczne utożsamiać z poetą, czy lepiej byłoby potraktować tę postać jako pośrednika między autorem utworu a czytelnikiem?
Julian Tuwim był osobą dość dobrze wykształconą. Co prawda powtarzał klasę szóstą, gdyż nie interesował się zupełnie przedmiotami ścisłymi, ale później uczył się już dobrze. Studiował prawo i filozofię, choć studiów tych nie ukończył. W drugiej części wiersza prosi Boga o powtórkę z życia, jak powtórkę roku w szkole: „Proszę! Zostaw mnie na drugie życie,/ Jak na drugi rok w tej samej klasie.”
Można więc utożsamić „ja” liryczne z poetą.
