Podmiot liryczny w utworze „Nauka” Juliana Tuwima początkowo opowiada o swoich doświadczeniach, o tym, czego nauczył się w szkole: „Nauczyli mnie mnóstwa mądrości”, „Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli…”. W dwóch ostatnich strofach opowiada, co stałoby się, gdyby Bóg „wyrwał go do odpowiedzi”. Ta jego „szkolna trwoga” nieustannie mu towarzyszy. Zwraca się do Boga: „Panie Boże! Odpowiadać nie mogę, / Ja… wymawiam się, mnie boli głowa…”. Podmiot liryczny prosi Boga, by zostawił go na drugie życie, tak jak się zostawia ucznia na drugi rok w tej samej klasie. Chciałby mieć możliwość przeżyć swoje życie jeszcze raz, jeśli okaże się, że Bóg wyrwie go do odpowiedzi znienacka: „Proszę! Zostaw mnie na drugie życie, / Jak na drugi rok w tej samej klasie”.
