W okresie Młodej Polski:
- dekadentyzm (związane z nadejściem końca epoki przekonanie o katastrofie cywilizacji oraz upadku wszelkich wartości) - Leopold Staff zwraca uwagę w swoich utworach na charakterystyczne dla człowieka przełomu wieku poczucie bezsilności, niepokoju i lęku przed życiem; podkreślenie słabości i upadku ludzi; np. "Deszcz Jesienny".
- nietzscheanizm (kult nadczłowieka, ideału fizycznego i psychicznego, głoszony przez niemieckiego filozofa Fryderyka Nietschego) - głównie w debiutanckim tomiku "Sny o potędze"; np. "Kowal", "Ja - wyśniony".
- franciszkanizm - pochwała stworzenia, afirmacja świata, zachwyt nad naturą, dopatrywanie się wszędzie piękna i doskonałości; np. "Przedśpiew".
W okresie dwudziestolecia międzywojennego:
głównie klasycyzm, czerpanie z filozofii klasycznej (horacjanizm, epikureizm, stoicyzm), wykorzystywanie klasycznych form, jak np. sonetu; prostota i jasność wypowiedzi; refleksje nad rolą poezji i poety (np. "Ars Poetica").
