Które postawy bohaterów literackich lepiej motywują cię do działania? Wzorce osobowe, czy ludzie walczący z własnymi słabościami? W swoich rozważaniach oprzyj się na literaturze różnych epok.

Każdy człowiek posiada swój system wartości, które wyznaje i którym chciałby być wierny. Każdy z nas dąży w swoim życiu do ideału. Dlatego posiadamy wzorce osobowe, których naśladowanie pomaga w dążeniu do ideału. Nasze autorytety to zazwyczaj ludzie z pierwszych stron gazet, ludzie powszechnie znani i szanowani. Bywa również, że stają się nimi najbliżsi. Autorytet to osoba, która swoim zachowaniem, poglądami motywuje nas do ciągłej pracy nad sobą. Często staramy się upodobnić się do swoich autorytetów poprzez sposób ubierania się czy zachowywania.

Literatura często tworzyła różne wzorce osobowe. Przedstawiała bohaterów, którzy dla wielu pokoleń stawali się prawdziwymi autorytetami. Ja chciałabym opisać trzech bohaterów literackich, którzy bez wątpienia zasługują na miano autorytetu i chociaż często błądzą w swoim życiu, podejmują błędne decyzję to warte zauważenia jest ich wierność ideałom i wartościom.

Główna bohaterka dramatu Sofoklesa, Antygona, to młoda bezkompromisowa kobieta. Pochodzi z rodu Labdakidów, jest córką króla Edypa. Sprzeciwia się woli swego króla, Kreona, który nie zezwala na pochowanie Polinejekesa - brata Antygony. Bohaterka chce być wierna prawom boskim i wartościom, w które wierzy. Nie może pozwolić, aby ciało brata nie zostało pogrzebane a jego dusza nie spoczęła w spokoju. Występuje tym samym przeciwko prawom ziemskimi skazuje samą siebie na śmierć. Antygona ponad wszystko kocha prawdę, jest wierna sobie i wartościom, które wyznaje. Zdaje sobie sprawę z konsekwencji, jakie przyjdzie jej zapłacić za swą decyzję, ale podejmuję ją z całą świadomością. Godne naśladowania w postaci Antygony jest godny podziwu asteryzm, bezkompromisowość i wierność swoim ideom. Młodzi ludzie dzisiejszych czasów powinni uczyć się takich postaw od Antygony.

Innym bohaterem, z którego powinno się brać przykład jest według mnie Tomasz Judym, główny bohater powieści Stefana Żeromskiego Ludzie bezdomni. Judym to młody lekarz, który po powrocie ze studiów w Paryżu chce otworzyć własną praktykę lekarską. Jednak jego bezkompromisowość i niechęć do przyjęcia konformistycznych zachowań lekarzy warszawskich wyklucza go z tego środowiska. Tomasz jest człowiekiem pełnym ideałów, który musi oddać dług wobec klasy społecznej, z jakiej się wywodzi. Chciał dawać z siebie innym ludziom tego, co w nim było najlepsze. Bardzo kochał Joasię, ale sądził, że miłość do niej odciągnie go od pracy, która była dla Judyma najważniejsza. Rozdarty pomiędzy swoimi uczuciami a powinnością społeczną wybiera ostatecznie pracę na rzecz najuboższych. Judym niszczy nie tylko swoje szczęście, ale przede wszystkim szczęście Joasi, która w związku z Tomaszem miałaby szansę na normalny dom. Godne szacunku natomiast jest wielkie serce Judyma i jego postawa pełna poświęcenia. W dzisiejszym świecie, w którym podstawowym pojęciem jest sukces owa postawa Judyma wskazuje, że nie zawsze ważne jest ślepe dążenie do sukcesu. Czasem warto rozejrzeć się dookoła i zobaczyć, że obok nas są ludzie potrzebujący.

Bohaterem, którego ciężko jest jednoznacznie ocenić jest Cezary Baryka z powieści Stefana Żeromskiego Przedwiośnie. Baryka popełnia błędy, przeżywa różne rozterki i przemiany. Podczas wybuchu rewolucji Baryka przekonany o słuszności idei, które proponują socjaliści, opowiada się po ich stronie. Nie rozumie tłumaczeń matki i jej opowieści o Polsce. Wydaje mu się, że racja jest po jego stronie. Tak bardzo ufa rewolucji, że sam wyznaje, gdzie matka przechowuje kosztowności. Gdy w końcu zobaczył, jak ogromnie dużo istnień ludzkich pochłania rewolucja, jest już za późno na protest. Gdy dociera do Polski dostrzega jak wiele należy zmienić, aby Polska była krajem prawa i równości. Nie chce angażować się w działalność żadnej partii, ale ostatecznie idzie na czele strajku robotniczego. Ta decyzja Cezarego dziwi czytelnika pomnego na jego doświadczenie rewolucji. Jednak Baryka zagubiony w świecie nie może odnaleźć idei, w które naprawdę warto wierzyć. Jest bardzo wrażliwym człowiekiem, bardzo szybko ulega swoim emocjom, ale z drugiej strony jest bardzo niezależny i samodzielny.

Baryka jest targany wątpliwościami, nie potrafi opowiedzieć się jednoznacznie po żadnej ze stron, ciągle walczy ze swoimi słabościami. Ale właśnie dlatego jest postacią godną uwagi. Baryka jest przede wszystkim prawdziwy w swoim błądzeniu. Jest wzorem, bo obrazuje zasadę, że " błądzenie jest rzeczą ludzką".

Wszystkie wymienione przeze mnie postacie zasługują na podziw przede wszystkim, dlatego, że walczą o swoje wartości, walczą o swoje miejsce w świecie. Próbują postępować zgodnie ze swoim sumieniem i z prawdą. Ludzie chętnie korzystają z takich wzorów, głównie dlatego, że są bardzo ludzkie. Czasem błądzą, podejmują złe decyzje, ale starają się żyć w zgodzie z sobą. My również chcemy być tacy.