Człowiek nie żyje na świecie sam. Nawet jeśli czasem szuka samotności, chce być sam i ucieka od innych, to przez całe swoje życie przebywa wśród ludzi. Gdyby nie inni ludzie nie poradziłby sobie w życiu, bo trudno byłoby mu bez opieki. Potem wciąż przebywa wśród ludzi, wśród przyjaciół, rówieśników ale i wrogów. Jest to jego naturalne środowisko. Albert Camus pisarz, filozof egzystencjalista uważa wręcz iż, "człowiek nie może obejść się bez drugiego człowieka, musi zaspokoić swój straszliwy głód braterstwa." W swych słowach nie tylko podkreśla, że człowiek nie może żyć bez drugiego człowieka, ukazuje także, iż człowiek ma w sobie naturalne poczucie braterstwa, potrzebę przebywania, współdziałania i jedności z innym człowiekiem.
Taką właśnie postawę ukazał Albert Camus w swojej powieści pod tytułem "Dżuma". "Dżuma" opowiada o mieście, w którym wybucha epidemia. Głównym przedmiotem analizy autora jest przyglądanie się zachowaniom ludzi wobec dżumy i osób chorych. Postawy są bardzo różne jednych paraliżuje strach i jak dziennikarz chcą uciekać z miasta. Jednak nawet dziennikarz Rambert, który do Oranu przybył tylko po to, aby przygotować pewien materiał angażuje się w pomoc ludziom. Został w mieście przyglądając się postawie doktora Rieux. Rieux jest lekarzem. Gdy wybucha epidemia nie przestaje pełnić swych obowiązków, niezależnie od tego co dzieje się w mieście nie odchodzi od pacjentów. Jego postawa jest bohaterska i heroiczna on jednak taktuje ją jako swój obowiązek. Jednak to, co najważniejsze w walce z dżuma to nie tylko odwaga i heroizm. Udało się podjąć walkę z epidemią dlatego, iż Rieux zyskuje współpracowników. Pomaga mu między innymi przypomniany już dziennikarz Rambert, ale także Tarrou i Grand. Epidemia przeciwstawiają swoją odwagę, przyjaźń i braterstwo, największe wartości w życiu każdego człowieka.
Potrzeba braterstwa i pomocy innym ludziom jest także powodem, dla którego podjął działanie inny bohater Tomasz Judym. Tomasz Judym jest postacią opisaną w powieści Stefana Żeromskiego pod tytułem "Ludzie bezdomni". Judym jest także lekarzem, tak jak doktor Riuex niesie ludziom pomoc. Judym rezygnuje z dochodowej prywatnej praktyki w stolicy i wyjeżdża na prowincję. Tam chce pomagać ludziom ubogim i chorym, nie chce jak mówi, być tylko "Lekarzem ludzi bogatych." Dla spełnienia swego postanowienia rezygnuje nawet z miłości. Całe swoje życie chce bowiem poświęcić innym. Jego potrzeba braterstwa i chęć niesienia pomocy wynika z poczucia, iż ma do spłacenia ogromny dług. Dług wobec tych, którzy także tak jak on pochodzą z ubogich rodzin ale nie mają tak jak on szans na lepsze życie.
O tym, jak ważna jest obecność drugiego człowieka, jego uczucie i wsparcie przekonujemy się zwłaszcza w trudnych dla nas chwilach. Literackim przykładem takiej sytuacji może być los Raskolnikowa, bohatera powieści Fiodora Dostojewskiego pod tytułem "Zbrodnia i kara." Raskolnikow dopuścił się ogromnej zbrodni, jak sam siebie przekonywał w imię wyższych wartości morduje staruszkę, lichwiarkę. Po tym wydarzeniu jednak coraz trudniej mu usprawiedliwić swój czyn, nie radzi sobie z nękającymi go wyrzuty sumienia. Wówczas z pomocą przychodzi mu Sonia. Jej miłość i bezinteresowna przyjaźń pomagaj mu znieść najcięższe chwile. Pozwalają także na nowo znaleźć w życiu to co dobre i złe i znaleźć siły aby odpokutować swą winę.
To właśnie miłość wydaje się największym uczuciem, które pozwala człowiekowi nie czuć się samotnie. To miłość pozwala znaleźć w życiu szczęście i cel. Przekonał się o tym Werter, to bohater utworu Goethego pod tytułem "Cierpienia młodego Wertera." Werter zakochuje się w pięknej Lotcie. Miłość to uczucie, które całkowicie nim zawładnęło. Chce za wszelką cenę być przy ukochanej. Jednak Lotta jest już zaręczona, w dodatku bierze ślub z mężczyzną, z którym była zaręczona. To dla Wertera cios. Nie potrafi sobie poradzić z życiem i dalszym funkcjonowaniem. Świat traci dla niego sens i dlatego popełnia samobójstwo.
Jak ukazują wybrane przykłady trudno wyobrazić sobie życie bez drugiego człowieka. Dzięki współpracy z innymi możemy stawić czoło przeciwnościom losu. To obecność innych uskrzydla nas a ich brak odbiera chęć życia.
