Postaci rycerzy oraz świętych są częstokroć wykorzystywane w bajkach i legendach. Występują także jako bohaterowie filmów. Jednak najwięcej można się o nich dowiedzieć z literatury.
Od czasów pradawnych zawsze mówiono o stanie rycerskim z godnym szacunkiem. Byli to szlachetnie urodzeni mężczyźni, członkowie wielkich rodzin. Jednak każdy mężczyzna mógł stać się rycerzem jeśli przeszedł odpowiednie szkolenie, a potem został na rycerza pasowany. Oprócz męstwa i urodny, musieli przestrzegać zasad kodeksu i wieść prawidłowe życie.
Longin Podbipięta, bohater Ogniem i mieczem jest znakomitym przykładem tego typu bohatera pojawiającego się na kartach literatury. Biorąc go za przykład, dowiadujemy się, że rycerz winien być honorowy i na tyle odważny, żeby się nie obawiać żadnego wroga. Częstym zadaniem jakie stawiano przed tymi mężczyznami, było nawracanie niewiernych i innowierców na chrześcijaństwo. Zawsze wierni Bogu, całe życie gotowi byli stawić czoła każdemu, kto ośmielił się obrazić jego majestat. Podczas pasowania składali przysięgę wierności zarówno swojemu władcy, ale również Bogu. Śmierć nie była dla nich straszna i w jej obliczu również strzegli swoich przekonań. Podbipięta podczas bitwy z kozakami nie dość, że okazał wielką odwagę sam walcząc przeciwko całej batalii, o obliczy śmierci, oddał hołd Bogu klękając i odmawiając litanię.
Wydaje mi się, że rycerze zawsze będę budzili miłe wspomnienie i będą szanowani, tak samo w literaturze, jak i w filmie. Są oni bowiem wzorami godnymi naśladowania. Swoja postawią dają ciągłą naukę, ukazując, że nawet w obliczy największych niebezpieczeństw trzeba wierzyć w swoje przekonania i wyznawać własne idee.
Święci są innym przykładem wzorców osobowych zaczerpniętych z literatury - oni jednak całą egzystencję poświęcili służbie Boga. Decydując się na celibat i życie ascetyczne, poświęcali swoje życie, modlitwę oraz dobre uczynki Bogu.
Przykładem takiej osoby jest święty Sebastian - był naczelnikiem wojsk rzymskich. Przybrał taką prace jedynie po to, gdyż dawała mu możliwość niesienia pocieszenia uciśnionym chrześcijanom. Swoje życie poświęcił wierze w Boga, którego się nigdy nie wyrzekł. Jako dobry obywatel i wspaniały dowódca, poniósł śmierć z rąk armii, do której należał - a jego winą była modlitwa do jednego Boga, a nie do wielu. Uhonorowano go pośmiertnie wystawiając pomniki i chowając obok grobów apostolskich.
Święty Aleksy jest następnym godnym naśladowania. Był bogaczem, który oddał swoje dobra biednym, a dni spędzał jedynie na modlitwie. Jego celem było wspomaganie potrzebujących, przez co zupełnie nie zajmował się sobą. Jako żebrak przemieszkiwał pod schodami, jednocześnie niosąc pomoc. Swoje życie oddał potrzebującym i kościołowi - nauczał prawd wiary, nie żądając nic w nagrodę za swoje dobre uczynki.
Zaprezentowane przykłady udowadniają, co zawdzięczmy świętym. To oni uratowali nasz świat przed ciemnotą, niewiedzą i monoteizmem.
Religia i wiara są bardzo ważne, każdy powinien mieć coś w co wierzy i co mu daje siłę - niekoniecznie musi to być Bóg. Święci, którzy swoim życiem dawali nam przykład wciąż powinni być naśladowani. Dawali przykład tym ludziom, którzy opisali ich historię, tak samo jak teraz nam są wyznacznikami dobra. Niech przynajmniej pozostawią myśl w ludziach, aby być wiernym swoim poglądom i przekonaniom. Aby nie mieć wątpliwości w dobro i zawsze starać się być pomocnym - kochać bliźnich i wrogów.
