Ignacy Rzecki to drugi obok Stanisława Wokulskiego bohater "Lalki" B. Prusa. W powieści pełni też istotną rolę drugiego po autorze narratora. Rzecki żyje w czasach pozytywizmu, ale jakby tego nie zauważa. Dla niego, w jego mentalności wciąż trwa romantyzm. Typowy idealista minionej epoki, który za nic ma gromadzenie pieniędzy, choć przecież mógłby się dorobić niezłego majątku.
Idealizm mentalny przekładał się na utrzymany w tym tonie stosunek do rzeczywistości. Jego kult dla Napoleona godny jest największego uznania, ale czasem również śmieszy swym fanatyzmem. Zresztą właśnie w imię haseł głoszonych przez wielkiego wodza Rzecki wyruszył w 1884 na Węgry, by walczyć o wolność wszystkich narodów.
Całe życie bohatera związane było ze sklepem Minca, a później Wokulskiego. Dzięki niezbędnej w pracy subiekta uczciwości, punktualności i pracowitości szybko zyskał mocną pozycję w zawodzie, wyrobił sobie dobrą opinię. Właściwie sam zarządzał sklepem, gdy Wokulskiego pochłonęła miłość do Izabeli Łęckiej. Cieszył się jednak pełnym zaufaniem swojego szefa. Kochał swoje zajęcie, dlatego siedział w sklepie do późna, a nawet zaglądał tam po zamknięciu, tym bardziej, iż zajmował przylegający do sklepu pokoik. Miły i życzliwy wobec innych, ale nieśmiały i stroniący od towarzystwa nie miał rodziny. Przez swą samotność jeszcze bardziej pogrążał się w swym dziwactwie. W wolnych od pracy chwilach pisał pamiętnik i dzięki niemu poznajemy wcześniejsze losy Wokulskiego. Rzecki to ostatni romantyk czasów nie romantycznych. Nie rozumiał nowej rzeczywistości i nawet nie próbował przystosować się do niej. Bohater tragiczny, bo mimo swego wielkiego serca dla ludzi, zwłaszcza dla Wokulskiego zmarł w samotności. Był nad wyraz pracowity, ale to nie przyniosło mu fortuny, bo był zbyt skromny.
