Ramzes XIII jest głównym bohaterem powieści Bolesława Prusa pt. "Faraon". Akcja książki rozgrywa się w XI wieku p.n.e., kiedy to władzę nad egzotyczną krainą położoną wzdłuż Nilu sprawowała dwudziesta dynastia faraonów. Ramzes XIII był czwartym synem panującego nad Egiptem faraona- Ramzesa XII.

Sylwetkę głównego bohatera pisarz zaprezentował czytelnikom w okolicznościach mianowania go następcą tronu. Cham - Ramzes - syn królowej Nikotris prosił ojca, by mianował go wodzem korpusu, ponieważ chciał się przekonać, czy jest dobrym wojownikiem.

wraz ze śmiercią ojca Ramzes XIII stał się wszechpotężnym władcą Egiptu. Przekonał się, iż życie w charakterze króla, panującego nad olbrzymimi terenami jest bardzo trudne i ciężkie. A poza tym jego kraina znalazła się w trudnym położeniu. Egipt jest wyniszczony wojnami w konsekwencji, których brakuje sil do pracy, gdyż wymordowano chłopów. Ziemię ludność nieprawidłowo uprawia, a tym samym rolnictwo nie przynosi dużych plonów. Z rzemiosłem sprawa wygląda identycznie. Państwowy skarb świeci pustkami i wciąż brakuje odpowiedniej ilości wojsk królewskich. Na tym nie kończyła się jednak lista problemów młodego władcy. Wśród społeczeństwa panują chore stosunki, bo oto wieśniacy i niewolnicy, ciężko pracują, niejednokrotnie umierając z głodu, a tymczasem kapłani prowadzą kosztowne życie żyją, myśląc tylko o własnych interesach. Wewnątrz kraju z dnia na dzień wzrasta potęga ekonomiczna Fenicjan, gdyż udzielają oni Egipcjanom wysokooprocentowanych pożyczek. Podwładni faraona, nie mając pieniędzy na zwrot pożyczonej sumy sprzedawali własną ziemię. Dzięki temu Fenicjanie mogli wywierać znaczący wpływ na politykę zagraniczną Egiptu. Za panowania Ramzesa XII o losach kraju niejednokrotnie decydowali wyłącznie kapłani, którym bał się sprzeciwić faraon. Młody władca Cham Ramzes, który po śmierci ojca objął rządy pragnął zmienić obecną w kraju sytuację. Zamierzał wszystko przekształcić tak, aby polepszył się los państwa i poddanych. Nie było to jednak zadanie łatwe do realizacji.

Sądzę, iż Ramzesa XIII można nazwać bohaterem tragicznym, bowiem od początku swoich rządów musi wciąż walczyć z przeciwnościami losu. Według swojego programu musiał jak najszybciej powiększyć armię, zagwarantować społeczeństwu dobre warunki bytowe. Chciał być sprawiedliwym władcą, który w swoim kraju wprowadzi harmonię i spokój. Nie był obojętny na krzywdę wieśniaków i niewolników, dlatego też z myślą o nich, ustalił jeden dzień w tygodniu, który miał być wolny od pracy. Planował kampanię przeciwko Asyrii, gdyż zwyciężając zasili pusty skarb państwa i zdobędzie niewolników. Jednak by zrealizować swój program Ramzes XIII musiałby być w pełni niezależnym władcą i dlatego rozpoczął walkę z kapłanami. Doskonale zdawał sobie sprawę, iż do tej pory to oni dyktowali każde posunięcie faraona, zaś jego propozycje uderzały w ich potęgę. Według nowego władcy jedyną drogą, by wyciągnąć Egipt z długów jest wykorzystanie skarbów, które ukryte zostały w Labiryncie.

Ramzes XIII był człowiekiem porywczym i czasem bezmyślnym. Nie potrafił być wierny uczuciom. Nie dostrzegał funkcji, jaką może w dziejach człowieka odegrać nauka. Doceniał tylko rolę wojska. Właściwie to przyczyniło się do jego klęski.

Nim objął rządy w Egipcie związał się z żydówką, Sarą, z którą miał syna. Dla Ramzesa przez pewien czas kochanka i ich wspólne dziecko byli bardzo ważni i kochani przez niego. Z czasem na jego ścieżce pojawiła się inna kobieta - Kama. Wywarła swoja urodą olbrzymi wpływ na Chama. Pod wpływem tego czaru, odsunął od siebie kochającą go Sarę, a nawet uczynił ją niewolnicą Kamy. Dla nowej kochanki Ramzes stracił całkowicie głowę. Wkrótce nastąpiła ogromna tragedia, gdyż Lykon, zakochany bez pamięci w Kamie przez pomyłkę zabija syna Sary. Matka myślała, że to własny ojciec szarpnął się na głowę syna. I gdy ujawniono prawdę, Sara z rozpaczy umiera. Informacja o morderstwie syna i zgonie Sary wywarła ogromne wrażenie na królu. Dopiero u stóp jej zwłok uświadomił sobie, jak bardzo ją kochał. Nie mógł odnaleźć spokoju swojego sumienia, bowiem wciąż siebie obwinił za tę tragedię.

Początkowo Ramzes XIII cieszył się sympatią i popularnością ze strony swoich poddanych. Jednak jego popularność znacznie się obniżyła, w momencie gdy Faraon nie miał pieniędzy, którymi mógłby spłacić zaciągnięty dług przez swojego poprzednika.

Zdawał sobie sprawę, iż znalazł się w kiepskiej sytuacji. Bowiem państwo nie posiada odpowiednio licznej armii, by móc prowadzić jakąkolwiek kampanię, zaś w państwowym skarbcu pustka. Większość ziem jest we władaniu kapłanów, a pieniądze i klejnoty w Labiryncie. Może sytuacja nie byłaby tak dramatyczna, gdyby podtrzymał pozytywne relacje z kapłanami. Tymczasem oni są jego największymi wrogami, gdyż Ramzes zdradził ich cichy układ, jaki zawarli z kapłanami chaldejskimi, w celu utrzymywania pokoju pomiędzy Egiptem a Asyrią, dzięki któremu ta ostatnia mogła podporządkować sobie Fenicję. Dlatego też król nie mógł liczyć na ich ewentualną pomocną radę, gdyż był przez nich ogromnie znienawidzonym władcom. By zdyskredytować go w oczach poddanych, zdecydowali przedstawić ludowi inny wzorzec władcy. Los im sprzyjał, gdyż niezmiernie podobnym do faraona był Lykona, skaczący wieczorami ogrodach królewskich po drzewach. Rozpuszczono więc po całym Egipcie informację, jakoby władca był obłąkany. Ramzes nie miał pojęcia, o tym co się dzieje za jego plecami. Każdą noc praktycznie spędzał w pałacu żony przyjaciela. Zdawał sobie sprawę, iż dobre imię i potęgę Egiptu można odzyskać jedynie dzięki skarbom ukrytym w labiryncie. W tym celu zebrał radę przedstawicieli stanów, która musi jednogłośnie wyrazić zgodę na możliwość wykorzystania skarbów z Labiryntu. Ramzes nie był świadom, jakie plotki krążą na jego temat w państwie. Myślał, iż większość zgromadzonych poprze jego pomysł. Podczas głosowania na 91 głosów, 83 poparły pomysł faraona, lecz to za mało, by móc działać. Król nie mógł sięgnąć po skarby. Pomimo to Ramzes zdecydował się zdobyć należące się państwu bogactwa siłą. Przed świątyniami i Labiryntem zaczął gromadzić żołnierzy. Kapłan Herhor wiedząc, iż wkrótce będzie zaćmienie słońca, sprowokował faraona do wcześniejszego ataku na święte przybytki. Znając skłonności ludu do zabobonów, postanowił zjawisko astronomiczne wykorzystać przeciwko Ramzesowi. Porywczy władca został uprzedzony przez uczonych o mającym nadejść zaćmieniu, lecz ten całkowicie je zlekceważył i uległ prowokacji kapłanów. Rozpoczął atak na świątynie, lecz oto nagle zapadła ciemność, gdyż księżyc zasłonił tarczę słoneczną. Przerażony tłum uwierzył kapłanom, że jest to objaw złości bóstw za ich nieposłuszeństwo. Ludzie rozpoczęli więc modlitwy, by w ten sposób wybłagać przebaczenie. W tym samym momencie Ramzes XIII ginie z rąk Lykona.

Cham - Ramzes XIII niewątpliwie jest postacią tragiczną, gdyż jego program polityczny, marzenia o poprawie kondycji kraju legły w gruzach. Stracił wszystkich, którzy go naprawdę kochali. Od momentu objęcia władzy szybko zaczęto określać go jako nieodpowiedzialnego władcę, który nade wszystko lubi rozkosze cielesne z kobietami. Stracił poparcie swoich podwładnych w wyniku rozsiewanej przez kapłanów plotki o rzekomym obłąkaniu króla. Gdyby bardziej ufał nauce i jej ustaleniom nie poniósłby klęski, atak…

Został zamordowany, a wcześniej zniszczony moralnie…