NIKOTRIS

B. Prus Faraon, bohaterka trzecioplanowa; królowa Egiptu, druga żona faraona Ramzesa XII, córka kapłana Amenhotepa, matka Ramzesa XIII.

Wygląd: Była to kobieta czterdziestoletnia, wysoka, pełna wdzięku i wciąż piękna. Promieniowała majestatem. Nosiła szaty kapłanki: muślinowy płaszcz, perukę, a na niej złotą obręcz ozdobioną klejnotami w kształcie lotosu. Jako córka arcykapłana rozumiała rolę kapłanów w państwie i niepokoiła się buntowniczymi zamiarami syna. Podziwiała go, choć widziała, że ma trudny charakter. Nie aprobowała też jego związku z Żydówką Sarą. Marzyła, by młody książę poślubił córkę Herhora.

Życiorys: Razem z Herhorem uknuła intrygę, aby eksponować żydowskie pochodzenie (po matce, Sarze) synka Ramzesa, uczynić go w przyszłości królem Izraela. Stale ostrzegała syna przed zatargami z kapłanami, radziła mu, by był chytry i korzystał z ich wiedzy. Trwogą przejmowały ją pogłoski o szaleństwie Ramzesa. Życzyła mu jak najlepiej, ale lękała się kapłanów i ulegała im. Do końca, już podczas zamieszek, błagała faraona, by pogodził się z kapłanami i odsunął od siebie cudzoziemców. Po śmierci Ramzesa XIII została żoną Herhora, następnego faraona.

Charakterystyka: Bardzo kochała Ramzesa, ale stawiała nad dobro syna dobro państwa. Ufała Herhorowi, ganiła syna za to, że buntuje się przeciwko kapłanom.

Rola w utworze: przede wszystkim królowa.