Antoni Pawłowicz Czechow (1860-1904), jeden z najznamienitszych pisarzy i dramaturgów rosyjskich, wiele jego dzieł uznaje się za należące do kanonu literatury światowej. Jego dziadek był chłopem , natomiast ojciec kupcem. Ukończył medycynę, ale mimo że prowadził praktykę pisarską, to uważał się przede wszystkim za literata. Pod koniec swego życia zapadł na suchoty, musiał zatem wiele podróżować po kurortach. W jednym z nich - w Badenweiler - zmarł niemalże na rękach swej małżonki Olgi Knipper.
Jego kariera pisarska rozpoczęła się od współpracy z moskiewskimi czasopismami, w których używając pseudonimu Antosz Czechont publikował swe humoreski i artykuły. Opowiadały one o życiu zwykłych Rosjan: chłopów, mieszczan, artystów, kancelistów. Ukazywały one paradoksy życia w imperium Romanowów.
Jako dramatopisarz Czechow zadebiutował stosunkowo późno. Do jego najbardziej udanych dramatów zalicza się: Mewę, Wujaszka Wanię, Trzy siostry, Wiśniowy sad. Czechow skupia się w nich na analizie psychiki swych bohaterów. Nikt tak jak on nie potrafi posłużyć się drobiazgami do stworzenia pełnowymiarowych portretów ludzkich.
