Mimo iż Stanisław Wyspiański żył w latach 1869 - 1907, można go nazwać człowiekiem renesansu. To swoim wszechstronnym zainteresowaniom i uzdolnieniom zasłużył sobie na taki tytuł. Podobnie, jak ludzie tamtej, odległej przecież epoki, tak i Stanisław Wyspiański interesował się wieloma dziedzinami sztuki. Trudno dziś jednoznacznie określić czy był on lepszym malarzem, architektem, czy może dramaturgiem.
Stanisław Wyspiański w czasie nauki odwiedził różne państwa. Między innymi Niemcy, Francję, Szwajcarie, ale jego ukochanym miastem na zawsze pozostał Kraków. To tu przeżył większą część swojego życia i tu powstały jego największe dzieła.
Dziś nazwisko Wyspiańskiego kojarzymy z plastyką - był doskonałym malarzem (,,Portret Lucjana Rudla", ,,Macierzyństwo", ,,Autoportret", ,,Widok na Kopiec Kościuszki", ,,Chochoły"), witrażystą (cykl witraży do kościoła o.o. franciszkanów w Krakowie w tym najsłynniejszy ,,Stań się"), twórcą polichromii w wielu krakowskich kościołach, ilustratorem książek; literaturą - najwybitniejszy obok romantyków twórca dramatu polskiego, autor takich arcydzieł jak ,,Wesele", ,,Noc listopadowa", ,,Wyzwolenie", ,,Warszawianka", ,,Bolesław Śmiały" oraz z architekturą - słynny projekt zabudowy Wzgórza Wawelskiego.
Musimy jednak pamiętać, że Wyspiański był nie tylko autorem dramatów, ale również reżyserem, scenografem i projektantem kostiumów w jednym. Nad wszystkimi elementami przedstawienia teatralnego czuwał osobiście. Wystawiał nie tylko swoje dramaty. Był np: reżyserem ,,Dziadów" A. Mickiewicza.
Znany był również jako projektant wnętrz. Meble według jego pomysłu zdobiły m.in. salon w domu Żeleńskich.
