W romantyzmie pojawiła się tzw. miłość romantyczna. Było to uczucie niezwykle wzniosłe, często platoniczne, które przesłaniało cały świat. Miłość, nie znosiła kompromisów, należało jej poświęcić całe życie. To wielkie uczucie, często doprowadzało do prób samobójczych. Wiele rzeczy stało na przeszkodzie miłości romantycznej. Oprócz odwzajemnienia jej, należało liczyć się opinią rodziny. Często właśnie najbliższa rodzina aranżowała małżeństwo, nie do końca po myśli zainteresowanych stron. Małżeństwo było właściwe, jeżeli osoby, należały do tej samej klasy społecznej, miały podobny poziom majątkowy, odpowiednie wykształcenie. Wiek i wspólne zainteresowania, rzadko, kiedy były brane pod uwagę.
W utworach literackich tego okresu, miłość zajmuje ważne miejsce. W twórczości Adama Mickiewicza, również znajdziemy ten wątek. Opisuje on, miłość Waltera Alfa z dramatu "Konrad Wallenrod", do Aldony córki Kiejstuta, która zostaje jego żoną. Tragedia polega na tym, że Wallenrod, pragnąc uwolnić kraj od niewoli krzyżackiej, postanawia zostawić żonę i powrócić do Zakonu Krzyżackiego. Do końca życia, nie może sobie wybaczyć, że skazał na takie cierpienie osobę, która kochał. Aldona, bardzo kochała męża, nie mogła bez niego żyć. Postanowiła zamknąć się w wieży, jak pustelnica. Kiedy dowiedziała się o samobójstwie Wallenroda pękło jej serce z rozpaczy.
Miłość romantyczna, przedstawiona jest również w "Panu Tadeuszu". Wątkiem miłosnym, jest uczucie Jacka Soplicy do Ewy Horeszkówny. Soplica, był szlachcicem przystojnym, doskonale jeżdżącym konno i władającym szablą. Należał do uboższej szlachty, miał posłuch wśród innych szlachciców. Z tego, starał się skorzystać arystokrata Stolnik Horeszko. Chciał wykorzystać głosy szlachty, którą przewodził Soplica. Mógłby dzięki nim, zdobyć przewagę w sejmikach szlacheckich. Zapraszał młodzieńca do swojego zamku. Zapewniał go, o swojej przyjaźni. Tam szlachcic poznał Ewę - córkę Horeszki. Zakochali się w sobie. Jacek Soplica, poprosił o zgodę na małżeństwo. Stolnik nie licząc się z niczym, podał szlachcicowi na wieczerzy czarną polewkę, która oznaczała odmowę. Arystokrata, nie wyobrażał sobie, aby jego córka wyszła za mąż, za tak biednego człowieka. Miał wobec niej inne plany. Zaaranżował związek z bogatym kasztelanem. Ewa, właśnie jego miała poślubić. Kiedy dowiedział się o tym Soplica przysiągł zemstę. Często przyjeżdżał w okolice zamku. Pewnego razu, był świadkiem ataku Moskali na zamek Stolnika. Gospodarz dzielnie się bronił i zwycięstwo było pewne. Młodzieniec, w akcie nienawiści strzelił do Horeszki zabijając go. To zmieniło całe jego życie. Postanowił odkupić winę i odzyskać dobre imię.
Całe życie Jacka Soplicy zmieniło się pod wpływem nieszczęśliwej miłości.
Drugim wątkiem miłosnym, była miłość Tadeusza i Zosi. W przeciwieństwie, do miłości Jacka, to przykład uczucia szczęśliwego, które jest oparte na wzajemnym szacunku i idealnym doborze partnerów.
Adam Mickiewicz, sam przeżył nieszczęśliwą miłość do Marii Wereszczakówny. Została poślubiona przez bogatszego kandydata, Wawrzyńca Puttkamera. Właśnie tą nieszczęśliwą historię odnajdujemy w jego utworach.
Wątek miłosny i postać kobiety, jest bardzo popularny w epoce romantyzmu. Kobieta jest czymś tajemniczym, niezwykłym, ulotnym. Gustaw z "Dziadów" opisuje ją mówiąc: "Kobieto! puchu marny! Ty wietrzna istoto".
Głównego bohatera poznajemy, gdy ukazuje się jako widmo. W trzech godzinach: miłości, rozpaczy i przestrogi opowiada dzieje swojej miłości księdzu, który był jego mistrzem. Poznajemy historię uczucia, kiedy to zakochany młodzieniec dowiaduje się, że jego ukochana wychodzi za bogatszego kandydata na męża. Gustaw rozumie, że nigdy już nie będzie ze swoją wybranką. Życie traci dla niego sens, nie widząc wyjścia z sytuacji, popełnia samobójstwo. Sądzi, że dzięki temu uwolni się, od przytłaczającego go uczucia. Niestety po śmierci również cierpi, nieszczęśliwa miłość, prześladuje go we wspomnieniach.
