"Antygona" autorstwa Sofoklesa to starożytna tragedia, dzięki której można poznać charakterystyczne cechy dramatu tamtych czasów. Podstawowa z nich to respektowanie zasady trzech jedności:
- czasu: akcja nie przekracza 24 godzin
- miejsca - wszystko rozgrywa się w jednym miejscu
- akcji - akcja dotyczy jednego wątku, problemu.
Podobnie ze ściśle określoną, schematyczną budową dramatu. Każda tragedia antyczna składa się z następujących części:
- prologos - wstęp, w którym zostajemy wprowadzeni w akcję, np. w "Antygonie" tytułowa bohaterka i Ismena rozmawiają o dziejach swego rodu i rozkazie Kreona;
- parodos - wejście chóru i pieśń na wejście, a omawianej tragedii jest to pochwalna pieśń na cześć rozumu ludzkiego i mądrości władcy;
- epejsodiony (poszczególne dialogi bohaterów) i stasimony (pieśni chóru), które przeplatają się wzajemnie. Chór pełni w tragedii antycznej rolę komentatora, zapowiada wejście kolejnych postaci oraz wyraża ogólnoludzkie refleksje;
- eksodos - pieśń chóru na wyjście, a "Antygonie" śpiewa on o tym, by nigdy nie grzeszyć w życiu dumą i nie powstawać przeciw bogom.
W tragedii antycznej zawsze występuje konflikt równorzędnych racji, zwany konfliktem tragicznym. W "Antygonie" racje te reprezentują Antygona i Kreon - ona chce pochować brata - zdrajcę, bo nie zamierza sprzeciwiać się prawom boskim, on broni autorytetu władcy, który wydał rozkaz ukarania zdrajcy i nie zamierza od niego odstąpić.
Na obojgiem bohaterów ciąży jednak przeznaczenie. Tak naprawdę to ono decyduje o ich losach. Nad rodem Edypa od lat ciąży klątwa, jej konsekwencje musi ponieść również Antygona, która jest ich świadoma. Kreon popełnia natomiast tragiczne zbłądzenie. Zapomina o bogach, występuje przeciw nim, dlatego musi zostać ukarany. Wierzy, że postępuje dobrze, tymczasem doprowadza do katastrofy.
Tragedia grecka to utwór, w którym osią akcji jest nierozwiązywalny konflikt między: jednostką a państwem, rozumem i uczuciem, normami prawnymi i prawem boskim. Konflikt ten sprawia, że giną szlachetne i wyjątkowe jednostki, których przeznaczeniem jest porażka.
