Fryderyk Chopin przyszedł na świat w Żelazowej Woli. W parafialnej księdze chrztów zanotowano, że urodził się on 22. lutego, natomiast cała jego rodzina utrzymywała, że było to 1. marca.
Od najmłodszych lat Chopin miał problemy ze zdrowiem. Często wyjeżdżał na wakacje, by nabrać sił. Z Szafar pisał listy, które miały formę gazety. Nazywał je "Kurierem Szafarskim", ponieważ jego wzorem był "Kurier Warszawski".
Chopin szybko zdobył sobie sympatię możnych i często dawał koncerty w czasie wielkich spotkań towarzyskich. Pierwszy jego występ odbył się w 1818 r. w rezydencji cara Aleksandra. Młody kompozytor był niezwykle przystojnym i urokliwym młodzieńcem z dużym poczuciem humoru. Poza tym grał naprawdę wspaniale, ćwiczenia na fortepianie zaczynał zaraz po przebudzeniu.
Nauka szła mu doskonale. Uczęszczał nawet przez jakiś czas na wykłady prowadzone przez Adama Mickiewicza. Liceum ukończył z bardzo dobrymi notami i postanowił wyjechać do Paryża. W tym czasie poznał swoją pierwsza miłość - Konstancję Gładkowską.
W Paryżu musiał sam zarobić na własne utrzymanie, dawał więc lekcje gry na fortepianie. Szybko zyskał sobie sympatię Francuzów swoją otwartością i ofiarnością. Lubił robić prezenty swoim znajomym, często wspierał też rodaków, którym powodziło się gorzej niż jemu.
Chopin był również zwolennikiem wszelkich nowinek technicznych. W czasie jednego z koncertów w Paryżu zaprezentował zdumionym słuchaczom nowy wynalazek - eolomelodykon. Był to rodzaj fisharmonii, instrumentu klawiszowego, który przypomina dzisiejsze organy.
Zdrowie kompozytora wkrótce zaczęło się pogarszać. Chopin zachorował na gruźlicę, na którą wkrótce zmarł. Ciało Fryderyka Chopina złożono w Paryżu, ale jego serce zostało przetransportowane do kościoła Świętego Krzyża w Warszawie.
