1958-1994
Werner Schwab, uznany dziś dramaturg austriacki. Początkowo nie cieszył się powodzeniem w opinii krytyków i reżyserów. W grudniu 1989 roku jego manuskrypt "Prezydentek" został uznany za niewart realizacji scenicznej przez wiedeński Burgtheater i odesłany autorowi. A już dwa lata później Schab zostaje doceniony przez Theater Heute, który okrzyknął jego "Zagładę ludu" najlepszym debiutem roku 1991. popularność autora rosła, jego sztuki wystawiani coraz częściej z dużym powodzeniem. W drugiej połowie dwudziestego wieku znany był już w całej Europie. Dziś cieszą się uznaniem krytyki i powodzeniem u publiczności, wchodząc na stałe do współczesnego repertuaru. Charakterystycznym rysem tej twórczości jest język, określany mianem Schwabdeutsch.
Werner Schwab urodził się jako nieślubne dziecko w austriackim Grazu. Matka wychowywał go sama, zarabiając jako sprzątaczka w różnych domach. Była osobą dość religijną i żyła w poczuciu grzechu i upokorzenia z powodu miłosnej historii, której owocem był mały Werner. Obsesyjnym poczuciem winy obarczała też syna. Schab odkrył w sobie zamiłowanie i talent do sztuki, ucząc się w Szkole Rzemiosła Artystycznego (wybrał ją bo tylko tam uczniowie mogli nosić długie włosy, przynajmniej tak twierdził po latach). Po ukończeniu szkoły artystycznej w Grazu, w 1978 roku rozpoczął studia w Wiedniu. Został przyjęty na Akademię Sztuk Pięknych do klasy profesora Gironcoli. Profesor prowadził zajęcia z rzeźby, Schwaba bardziej interesowały jednak raczej sposoby organizowania przestrzeni jak np. instalacje czy aranżacje. W czasie studiów Werner Schab zaczął pisać pierwsze sztuki teatralne, powstały wtedy: "brack komma ein" ("rupiecie przecinek jeden") i "schlagen da zwei" ("uderzyć tu dwa"). Jednak życie akademickie go nie pociągało, wolał spokój wsi i zacisze domowe. Na początku 1981 roku zamieszkał z żoną, Ingeborg Orthofer, w podupadającym domku we Wschodniej Styrii. Zajmowali się tam głównie uprawą roli i hodowlą zwierząt, nieco czasu poświęcał też Werner na pisanie. Stworzył w tym czasie kilka drobnych utworów prozatorskich i cztery dramatyczne. Dramaty wydał w 1991 roku w zbiorze zatytułowanym "Fäkaliendramen" ("Dramaty fekaliczne"). Nagle zapragnął zmiany, porzucił rodzinę, wrócił do Wiednia i rzucił się w wir prac pisarskich. Duże tempo pracy zaowocowało po roku zbiorem kolejnych pięciu dramatów "Königskomödien" ("Komedie królewskie"). Werner Schwab kreował swój wizerunek, mitologizując swoje życie i tworząc wokół niego aurę niezwykłości. Trudno czasem uznać na ile jego wspomnienia są prawdziwe, a na ile obmyślone. Uczynił swoje życie rodzajem teatru, Projekt Schab stanowił realizację swoistego wizerunku na użytek publiczny. Schab kreował się na miejskiego kowboja, sarkastycznego i cynicznego wolnego strzelca, odrzucającego tradycyjne normy. Jego dewiza brzmiała: "managment + legenda + tekst = zwycięstwo + przyjemność".
Zmarł w pierwszy dzień 1994 roku, miał 35 lat. Sekcja wykazała zawartość alkoholu we krwi 4,1 promila. Dorobek dramatopisarza obejmuje 15 sztuk, z czego 7 to manuskrypty, wydane później w zbiorze "Dramen III" ("Dramaty III"). Po śmierci odnaleziono jeszcze niedokończony utwór, zatytułowany "Antyklimaks". Trudno ocenić zamysł autora, ponieważ dramat nie został ukończony, nawet strony nie były ponumerowane, wydaje się jednak, że miał to być szereg luźno powiązanych scen. Schab ceniony był za oryginalność języka, jakim pisał. Sam określał go jako język fekaliczny. W warstwie leksykalnej cechuje się on nagromadzeniem wulgaryzmów i plugastw. Zaś na poziomie składni rzuca się w oczy brak reguł, bohaterowie jego sztuk wygłaszają potoki nieskładnej sieczki językowej.
