Jan Kochanowski przyszedł na świat 1530 roku w Sycynie w dość zamożnej rodzinie szlacheckiej. W roku 1544 rozpoczął swą edukację uniwersytecką na Wszechnicy Krakowskiej. Stąd udał się w 1551 roku do Królewca, gdzie miał szansę otrzeć się o dwór elektora pruskiego, Albrechta Hohenzollerna, i tamtejsze środowisko protestanckie. W 1552 opuszcza to miasto i wyrusza do Padwy, gdzie na tamtejszym uniwersytecie podejmuje studia filologiczne. W roku 1555 wraca do Królewca, bawi tu niecały rok, i ponownie udaje się do Padwy. Ze studiów uniwersyteckich wyniósł Kochanowski znajomość języków zarówno tych nowożytnych, jak i starożytnych, a także dogłębna wiedzę filozoficzną i filologiczną, co zaowocowało niezwykle szerokimi perspektywami intelektualnymi jego poezji. Wśród dzieł, które czytał, znajdujemy Horacego, Wergiliusza, ale również Dantego i Petrarkę. Zapewne kontakt z tymi dwoma ostatnimi z wymienionych autorami ugruntował w nim przekonanie, że poezja powinna być tworzona w języku ojczystym poety, jakkolwiek należy zaznaczyć, że Kochanowski nigdy nie zaniechał twórczości w języku łacińskim. Nim ostatecznie wrócił do Polski w roku 1559 odbył jeszcze niemal roczną podróż po krajach europejskich, bawił między innymi w Niemczech i Francji. W tym ostatni kraju poznał wielkiego, renesansowego, poetę francuskiego, Ronsarda.

Po powrocie do ojczyzny został jednym z dworzan króla Zygmunta II Augusta, co stało się możliwe dzięki wstawiennictwu możnych protektorów, których zdołał sobie pozyskać. Gdy w około roku 1571 opuszczał dwór królewski był w randze jednego z osobistych sekretarzy władcy. Oczywiście, życie w centrum wydarzeń politycznych i obyczajowych ówczesnej Polski nie pochłonęło go na tyle, aby nie pamiętał o swej twórczości. W tym to okresie powstało wiele z jego fraszek oraz pieśni.

Wycofawszy się z życia światowego osiadł w swym wiejskim majątku w Czarnolesie. W roku 1574 złożył przysięgę małżeńską Dorocie Podlodowskiej, z która miał gromadkę dzieci. Śmierć jego dwóch córek, Hanny i Urszuli, zaburzyła jego optymistyczne spojrzenie na świat i sielankową atmosferę panującą w domu w Czarnolesie. Na cześć Urszuli napisał poeta dziewiętnaście pieśni żałobnych zwanych Trenami.

To, że poeta usunął się z dworu na wieś, nie oznaczało, że sprawy szerokiego świata stały się mu obojętne. Wręcz przeciwnie, nadal się angażował w sprawy polityczne na różnego rodzaju sejmikach i zjazdach szlachty. W roku 1584 podczas sejmu w Lublinie Jan Kochanowski umiera.

Najważniejsze dzieła poety:

- "Odprawa posłów greckich" (wyd. 1578)

- "Psałterz Dawidów" - parafraza biblijnej "Księgi Psalmów" (wyd. 1579)

- "Pieśń świętojańska o Sobótce" (wyd. 1586)

- "Fraszki" (wyd. 1584)

- "Pieśni" (wyd. 1586)

- "Treny" (wyd. 1580)