Marek Hłasko przyszedł na świat 14 stycznia 1934 w Warszawie, a pożegnał go 14 czerwca 1969 w Wiesbaden w Niemczech. Zatrudnił się początkowo jako kierowca samochodowy, żeby jakoś przetrwać ciężki dla pisarzy czas socrealizmu. Pisał głównie prozę. Jego nowela "Baza Sokołowska", wydana w 1954 roku zyskała dużą popularność. I od tej pory Hłasko poświęcił się zupełnie pisaniu. Przez pewien czas redagował dział prozy w studenckim piśmie "Po Prostu". Opuścił Polskę w 1958 roku. Miała to być tylko podróż do Berlina Zachodniego, ale okazało się, że była to trwała rozłąka z krajem. Zwiedził wiele rejonów świata: od Izraela po Kalifornię, w której zdobył licencje pilota. Przez całe życie, oprócz tworzenia książek, pracował tez fizycznie, żeby się utrzymać. Sześć lat po jego śmierci, doczesne szczątki autora "Pierwszego kroku w chmurach" spoczęły w jego ojczyźnie.
W 1958 roku Polskie Towarzystwo Wydawców Książek uhonorowało go nagroda za "Pierwszy krok w chmurach", opublikowany w 1956 roku. Większość tomów jego opowiadań wydano na emigracji, m. in. "Następnego do raju" (1958), jak również jego wspomnienia "Piękni dwudziestoletni" (1966). Po jego śmierci wyszły w Polsce: "Opowiadania" (1976), "Sonata marymoncka" (1982), "Nawrócony w Jaffie" (1989).
Sylwetka i pisarstwo Hłaski to u nas już legendarna sprawa. W "Pierwszym..." zaprotestował przeciwko "ogólnie uznawanej" twórczości socrealistycznej. Pokazał w nim życie młodych ludzi, którzy stracili wiarę w ideały, ponieważ zawiodły ich wszelkie wartości. Opowiadania Hłaski wyszły w różnych tłumaczeniach, m. in. na: niemiecki, węgierski, holenderski, hebrajski.
