Jana Baptysta Poquelin używał pseudonimu artystycznego- Molier. Jest on jednym z najwybitniejszych francuskich XVII-wiecznych pisarzy. Urodził się w styczniu 1622 r w pobliżu Hal. Uczył się w Paryżu. Stworzył w 1644 roku wspólnie z Magdalena Bejart własny teatr noszący nazwę "Znakomity Teatr" ("Illustre Teatre").

W roku 1653 r. Molier triumfuje jako autor. Wystawia swoja pierwsza sztukę komedię "Wartogłów".

Utwór ten poprzez werwę , humor objawia nadzwyczajne i nowe talenty pióra Moliera.

Następny utwór wystawiony w roku 1659 "Pocieszne wykwintnisie" zyskuje ogromne powodzenie i przynosi Molierowi chlubę i szacunek w oczach Ludwika XVI. Sympatia płynąca ze strony króla pozwala mu na swobodne wypowiadanie się w swych komediach. Codzienność Moliera wypełniała walka i ciężka praca. Molier był nie tylko dyrektorem trupy, ale także aktorem i autorem komediowym.

Niestety z biegiem lat zdrowie komediopisarza pogorszyło się Molier zmarł w wieku 51 lat , w lutym 1673 r. Grób jego znajduje się na cmentarzu św. Jozefa w Paryżu.

Moliera uważa się za wspaniałego twórcę komedii, mimo ze zakończenia niektórych sztuk często uznawane były za schematyczne. Ciekawiły go przede wszystkim charaktery ludzkie.

Bohaterowie jego sztuk to głownie przedstawicie XVII wieku. Posiadają one także rysy powszechne.

Molier w swych komediach przedstawia typowe i zwykłe życie, ale także bawi. Wyolbrzymia nawet najmniejsze elementy komiczne, które kryją się w rzeczywistości. Język teru to język jakim pisze i posługuje się Molier. Jest to język żywy, bogaty, zindywidualizowany. Osobowość i cechy autora stają się niedostrzegalne.

Molier był twórca komedii. Oto przykłady najważniejszych z nich :

- "Wartogłów"(1653)

- "Zwady miłosne" (1656)

- "Pocieszne wykwintnisie" (1659)

- "Rogacz z urojenia" (1660)

- "Natręt" (1661)

- "Szkoła mężów" (1661)

- "Szkoła żon" (1662)

- "Improwizacja w Wersalu" (1663)

- "Świętoszek" (1664)

- "Don Juan" (1665)

- "Lekarz mimo woli" (1666)

- "Mizantrop" (1666)

- "Grzegorz Dyndała" (1668)

- "Skąpiec" (1669)

- "Mieszczanin szlachcicem" (1670)

- "Uczone białogłowy" (1672)

- "Chory z urojenia" (1673)

Streszczenie komedii Moliera pt. "Świętoszek".

Główny bohater komedii Ogon jest ojcem dwójki dzieci. Są nimi Damis i Marianna. Jego żona ma na imię Elmira. Szczęście rodzinne burzy Orgon i jego matka pani Pernelle. Darzą oni bowiem bałwochwalcza przyjaźnią niejakiego Tartuffa. Uważają go niemal za człowieka idealnego, wzór wszystkiej cnot.

Dla pozostałych członków: Damisa, Marianny, Elmiry, Kleanta (brata Elmiry) i służącej Doryny Tartuffe jest po prostu obłudnikiem. Tartuffe mówią, że jego bluźniercza i oszukańcza mina nie przypomina im wcale cnót, jakie przypisuje się ludziom dobrym i pobożnym .

Orgon chce wydąć swoja córkę Mariannę za Tartuffea . Nie zważa na to, ze Marianna zaręczona jest już z Walerym. Podstęp Elmiry, która usiłuje odwieść Tartuffea od zamiaru ślubu z Marianną, udowadnia jaki naprawdę jest Tartuffe. Poznajemy jego dwie twarze.

Tartuffe nie zauważywszy podstępu i korzystając z tego, że jest jedynie w towarzystwie młodej panny, wyznaje jej w sposób pozorny miłość. Ogonowi opowiada o tym wszystkim Damis, który był przypadkowym świadkiem tej rozmowy. Orgon nie wierzy synowi . Natychmiast każe mu się wynosić z domu. Wszystkie swoje skarby i własność zapisuje w darowiźnie "Świętoszkowi". Dopiero drugi zręcznie sprowokowany przez Elmirę podstęp i ponowne wyznanie miłości w obecności Orgona siedzącego w ukryciu pod stołem, otwiera Orgonowi wreszcie oczy.

Wściekły chce raz na zawsze pozbyć się obłudnika z domu. Nie jest to jednak możliwe, bo dom według darowizny należy się jemu. Ponadto Tartuffe oznajmia mu, że ma na Orgona demaskujące i kompromitujące go papiery polityczne , które Orgon mu oddal kiedyś na przechowanie. Z pomocą Orgonowi przychodzi król, który nienawidzi podstępów. Urzędnik aresztuje Tartuffa demaskując w nim przestępcę, który nie przestrzega prawa. Utwór kończy się "happy endem" . Król wspominając dawne zasługi wybacza Orgonowi , a Marianna bierze ślub z Walerym.

Świętoszek jest przykładem komedii charakterów i intryg. Molier neguje i krytykuje w niej fałsz, obłudę i fanatyzm religijny. Charakter utworu ma wymiar uniwersalny. Czytać ją można jako przestroga przed fałszywymi przyjaciółmi . Są oni podstępni oszustwem i obłudą chcą zdobyć nasze zaufanie i nasze względy. Ich prawdziwym celem jest jedynie wykorzystanie i zniszczenie swoich przyjaciół. Komedia ta była także traktowana jako swoisty atak na instytucje Kościoła. Zdaniem Moliera religia była traktowana jako narzędzie władzy. Przyczyna takiego odbioru komedii był zakaz wystawiania jej na scenie.

Krótka charakterystyka komedii Moliera:

- Połączone są tu różne rodzaje komedii:

a) charakteru

b) intrygi

c) farsy

- stworzy jest tu idealny przykład typowej komedii klasycystycznej,

- odnajdujemy w niej następujące rodzaje prawd zarówno: obyczajowa, psychologiczna i społeczna,

- doskonale dobiera tematy,

- trafnie krytykuje i demaskuje prawdy życia,

- postacie te wykreowane są w sposób doskonały osiadają oni cechy ludzkie np. skąpca, świętoszka,

- język postaci jest zindywidualizowany czyli każda z postaci mówi swoim językiem,

- zakończenie komedii zawsze jest zaskakujące,

- łącza się w komediach elementy komizmu z tragizmem,

- są tu także połączenie różnych nastrojów, jest to bardzo ważny element sceniczny.

Główna idea komedii Moliera jest "poprawiać ludzi, bawiąc ich jednocześnie"