Najwybitniejszym twórcą we Francji w epoce klasycyzmu, był Molier. Nawiązywał on w swojej twórczości do antyku. W swoich utworach pragnie wyjawić czytelnikowi to jaki jest naprawdę. Analizie poddaje charakter motywacje i działanie jakie prowadzi człowiek. Molier wyznawał zasadę : "prawda- piękno- dobro". Celem jego było potępienie i krytyka największych wad człowieka. Za wady te uważał chciwość, hipokryzję i kłamstwo.

Drugim celem była także walka dramaturga z dominacją Kościoła, jaka miała miejsce we Francji.

W tym celu tworzy swoje postacie by drażniły one czytelnika, a zwłaszcza ludzi pełniących władzę. Uczulał także zwykłych obywateli na prawdziwe intencje tzw. Świętoszków.

W komedii pt. "Świętoszek" występują następujące rodzaje komizmu. Są to :

  • komizm słowny
  • komizm sytuacyjny
  • komizm postaci

Oto przykłady poszczególnych typów komizmu odnalezionych w tekście komedii.

Przykładem komizmu słownego może być np. rozmowa jaka prowadzą Orgon i Doryna, także rozmowa pani Pernelle ze swoją rodziną.

Komizm sytuacyjny np. zabicie pchły podczas odmawiania modlitwy, czy słynna scena pod stołem.

Natomiast komizm postaci to już np. sama tytułowa postać Świętoszka.

Analizując akcje komedii możemy ją określić jako wartką ze szybko zmieniającymi się wątkami i sytuacjami. Zmienność wątków i sytuacji umożliwia zaprezentowanie postaci komedii takich jakimi naprawdę są. Poznajemy w ten sposób ich cechy pozytywne jak i negatywne.

Sceny z udziałem Tartuffa są bardzo groteskowe. Takie przedstawienie daje czytelnikowi jak i widzowi łatwą wskazówkę według której on sam ocenia postać, jej zachowanie. Wiedzą czy jest ona dobra zła czy zachowuje się fałszywie.

Obok cech komedii, w większości sztuk Moliera odnaleźć możemy także elementy tragizmu. Tragizm ten wyraża się w problemach w jakie wpadają postacie. Są to także sidła i pułapki jakie zastawiają na intryganta. Są one niestety nieudane i powodują, że zamiast czarnego charakteru wpadają w nie inne postacie.

Inny ostatnim ale bardzo ważnym przykładem tragizmu jest krytyka władzy Kościoła. Krytyka ta stanowi prawdziwy i ukryty morał sztuki. Molier potępia zachowanie Kościoła, który przyzwala na dewocję, łatwowierność i bogacenie się.

Kompozycja komedii Moliera oparta jest antycznej zasadzie trzech jedności. Panuje w komedii zatem jedność czasu, miejsca i akcji.

Akcja sztuki to prosty obrazek ukazujący życie przykładowej francuskiej rodziny , która mieszka i żyje we Francji w epoce klasycyzmu.

Bohaterowie ukazani i podzieleni są na dwie grypy. Bohater biały - pozytywny i bohater czarny- czyli negatywny.

Ponad to bohaterowie ci są napiętnowani przez jedną cechę, którą mają od początku do końca sztuki.

Molier czerpie przykład z Arystofanesa. Ośmiesza wady ludzkie, nie stosując żadnych ograniczeń.

Ocena jaką wystawiamy postaci jest jak najbardziej zasłużona i słuszna. Pula bohaterów przeznaczonych do oceny przez czytelnika jest bardzo duża.

Nasza negatywna ocena Tartuffa rośnie i dopełnia się z każdą sceną. Aż do całkowitej niechęci do tej postaci. Wszystko to spowodowane jest przez kolejne intrygi jakie prowokuje i robi Tartuffe.

W finale Tartuff ponosi klęskę, do której przyczynia się pozytywny bohater sztuki. Niestety zakończenie sztuki jest nienaturalne co było bardzo częste w komediach Moliera.