Zastanawiamy się, dlaczego tak jest, że mitologia i Biblia wywarły tak ogromny wpływ na życie artystyczne na przestrzeni tak wielu wieków. Współcześni wiele korzystają z doświadczenia starożytnych, traktując mitologię i Biblię jako skarbnice wiedzy i źródła odwołań. Jest no to bardzo dużo dowodów. Ja przytoczę kilka.

Po pierwsze same mity wywarły bardzo dużą rolę w naszej kulturze. Treść mitów była i jest wykorzystywana bardzo często przez twórców różnych dziedzin. Jest to oczywiste, ponieważ w mitologii zapisane są wszystkie możliwe ludzkie zachowania. Poza tym mity są ahistoryczne, czyli są niezależne od czasu - niosą ze sobą przesłanie ogólnoludzkie i ponadczasowe. Dzięki temu są one bardzo przydatne do snucia rozmaitych refleksji na temat rzeczywistość, czasu, ludzkich charakterów. Starożytni Grecy cenili mity również ze względu na ich wartości edukacyjne - mogli dowiedzieć się z nich dużo na temat powstania świata, historii, geografii, a przede wszystkim religii. Z mitów często wynikała nauka, morał, który przestrzegał przed różnymi niepożądanymi zachowaniami, które mogłyby być źle postrzegane przez bogów. Takie ostrzeżenie zawiera m.in. mit o Syzyfie albo mit o Narcyzie.

Mity są tekstami, które dają bardzo szerokie pole do interpretacji. Dzieje się tak, dlatego, że przedstawiają one sytuacje, które łatwo można przenieść na pole bardziej ogólne. Mit traktuje o różnych problemach, które obecną zawsze. Taki właśnie temat wiąże się z postacią Ikara, marzyciela i idealisty. Ten wątek zainteresował wielu twórców, m.in. Pietera Bruegela, który namalował obraz pt. "Upadek Ikara". Pierwszy plan zajmuje pracujący rolnik, a w rogu jest postać leżącego Ikara. Obraz ten stanowi głos tego artysty ma temat bardziej ogólny - ludzie nie zwracają na siebie uwagi, brak w nich zainteresowania tym, co dzieje się obok. Ikar był marzycielem, ale nie udało mu się osiągnąć zamierzonych celów; zestawienie go obok przyziemnego człowieka również jest bardzo wymowne - w świecie lepiej jest żyć osobom, które twardo stąpają po ziemi.

Innym argumentem, potwierdzającym tezę o tym, że mity są inspirujące, jest fakt, że zawierają one archetypy. Archetypami nazywamy wzorce zachowań, które są niezmienne i nie podlegają działaniu czasu. Tkwią one w zbiorowej podświadomości i przekazują prawdy na temat ludzkich charakterów, motywacji i zachowań. Mitologia pełna jest takich obrazów archetypowych, które potem były powtarzane w późniejszej sztuce. Pojawiają się one w formie bardzo podobnej do tej z mitu, czasem są one trochę zmieniane. Zawsze jednak powtarzają ten sam problem i wzorzec, który podyktowany jest przez mitologię. Najbardziej znanymi archetypicznymi postaciami z mitologii są Odyseusz, Penelopa, Ariadna, Apollo, Niobe.

"Wydarzenia zawarte w Biblii weszły tak głęboko w kulturę całego naszego świata, naszej cywilizacji, że trudno jest ich nie znać i nie szanować. Jej treść przenika nie tylko europejską, ale i światową kulturę, literaturę i dzieła sztuki." Tak napisała w swojej "Książce nad książkami" Anna Kamieńska. Są w niej zawarte pouczenia i wzory, które można naśladować. Biblia określa system wartość dla współczesnych ludzi. Jej lektura może nam pomóc w odnalezieniu swojej tożsamości. Możemy się wiele nauczyć o odległej historii. Przede wszystkim zaś ważna jest nauka Jezusa Chrystusa - cudy, które były charakterystyczne dla jego nauk. Z Biblii dowiadujemy się o uzdrawianiu chorych i obłąkanych. Biblia bardzo dokładnie opisuje wszystkie te wydarzenia, jak wielki jest wpływ sacrum na życie człowieka. Jest ona szczególnie ważna dla chrześcijan, ponieważ zawiera fundament wiary i wyznacza kierunek rozważań i przemyśleń o świecie.

Dużo dowiadujemy się na ten temat w kościele i na katechezach. O Biblii i jej przekazie czytamy także w dziełach literackich, ponieważ ona bardzo szeroko nawiązuje do Pisma Świętego. Poetą, który szczególnie często odwoływał się do tej księgo był Jan Kochanowski. Znane w polskiej literaturze są fraszki i pieśni. Pieśń jest przecież gatunkiem, który jest przeniesiony z Biblii do literatury. Kochanowski stylizuje swoje pieśni na wzorzec biblijny. W renesansie również ksiądz Piotr Skarga często odwołuje się do niej. Zaczerpnął on tematykę, ale również naśladował również styl, dlatego też jego Kazania sejmowe są pełne przykładów z tekstu Biblii. Są uznane za wizjonerskie, ponieważ Skarga przepowiedział upadek Polski, który był wynikiem wielu zaniedbań. Innymi słynnymi w naszej literaturze tekstami, które inspirowane były Biblia są: średniowieczna pieśń maryjna "Bogurodzica"; "Rytmy abo wiersze polskie" Mikołaja Sępa - Sarzyńskiego, "Dziady" cz. III, a także, "Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego" Adama Mickiewicza. Do Biblii odwołują się także poeci współcześni. Tematyka biblijna jest także źródłem zainteresowań malarzy. Albrecht Durer w swoich dziełach często przedstawia motyw wygnania z Edenu, sceny kuszenia i grzechu pierworodnego. Tintiretto i Guercino prezentują wątek bratobójczej śmierci, którą ewangeliści uznają za symboliczne pogwałcenie niewinności.

W podsumowaniu jeszcze raz chcę podkreślić to, że mitologia jest jednym z najważniejszych tekstów w naszej kulturze; razem z Biblia stanowią kolebkę tradycji i cywilizacji śródziemnomorskiej. Obie księgi zawierają w sobie mnóstwo cennych informacji na temat genezy świata, wyjaśniają jego tajemnice. Można z nich wyczytać informacje o człowieku - jego życiu, kontaktach ze sferą sacrum, relacjach z otoczeniem. Te przekazywane treści są dodatkowo są one bogate w symbole i alegorie, które sprawiają, że lektura jest ciekawsza.