Jego rodzicami są Lajos i Jokasta. Kazali go wyrzucić w górach, ponieważ istniała przepowiednia, że zabije ojca i poślubi matkę. Pasterze znajdują dziecko i zawożą do Koryntu, gdzie się wychowuje, sądząc, że to jego ojczyzna. Polibos zajmuje się nim, aż do odkrycia słów proroctwa. Wtedy Edyp wyrusza w drogę i zabija człowieka, który nie chce mu ustąpić z drogi. Później okazuje się, że to był jego ojciec, ale na razie Edyp nic o tym nie wie.
Panuje w Tebach, jako mąż Jokasty. Nagle pojawiają się plagi, których przyczyny nikt nie zna. Tyrezjasz wskazuje na władcę, jako na ich sprawcę. On nie chce oczywiście w to wierzyć. Gdy okazuje się, że miał rację ślepy wieszczek, wtedy Edyp sam sobie wymierza karę, pozbawiając siebie oczu. Opuszcza swoje państwo i wyrusza na tułaczkę, wcześniej z żałością żegnając się z dziećmi.
Najistotniejszą cechą Edypa jest nieposzlakowana uczciwość, która nie pozwala mu zaniechać śledztwa. Prawda jest dla niego najważniejsza, mimo że okazuje się, że jest ona dla niego wyrokiem. Konsekwentnie dąży do celu: wyjaśnienia przyczyny nieszczęść jego ludu. Liczą się dla niego ci, którymi rządzi. Można powiedzieć, że jest dobrym władcą, ale niestety wyrok przeznaczenia wisi ciągle nad nim ani na chwilę nie ma nadziei na pomyślne zakończenie jego historii. On próbuje przeciwstawić się jego wyrokom, ale nic z tego nie wychodzi, a wręcz przeciwnie. Bogowie karzą go za zbytnią ufność we własne siły i dążenie do zmiany swojego losu. Fatum to było podstawowe bóstwo, które było nad wszystkimi innymi bogami i od niego zależał, czy dany człowiek będzie miał życie szczęśliwe, czy też czeka go klęska. Okazuje się bowiem, że wola pojedynczego człowieka nic nie znaczy wobec wyroków tych, którzy rządzą całym świtem. Edyp tylko podrażnił bogów swoją próbą sprostania przepowiedni. Nie miał najmniejszych szans na powodzenie, ponieważ tak już było w świecie starożytnym, że istota ludzka była jedynie nic nie znaczącym pyłkiem, którym rzucał bieg historii.
Edyp nie wiedział nic o swoim pochodzeniu i to była przyczyna jego niepowodzenia życiowego. Brak poznania doprowadził go do katastrofy.
