"Antygona" autorstwa Sofoklesa powstała w V w. p.n.e. Opisano w niej dalsze losy bohaterów tragedii "Król Edyp" i dotyczy członków rodu Labdakidów, dotkniętego klątwą bogów.
Dzieje Edypa:
Edyp był synem Lajosa i Jokasty, władców Teb. Ze względu na przepowiednię o tym, że zabije ojca i ożeni się z własną matką, Edyp jako niemowlę został porzucony w górach. Przygarnęli go władcy Koryntu, Polibos i Merope. Kiedy dorósł, Edyp poznał prawdę o przepowiedni i dlatego opuścił Korynt. Nie udało mu się jednak umknąć przeznaczeniu, choć bardzo się starał. Spotkał na drodze ojca i zabił go, a potem zjawił się w Tebach i rozwiązał zagadkę zadawaną przez sfinksa. Potwór zginął, a Edyp zyskał nagrodę - tron tebański i rękę Jokasty (swej matki). Tak spełniła się przepowiednia.
Edyp miał z nią czworo dzieci. Kiedy prawda wyszła na jaw, bohater oślepił się i wraz z córkami, Antygoną i Ismeną, udał się na wygnanie.
Akcja "Antygony":
Eteokles i Polinejkes, dwaj synowie Kreona, mieli się dzielić władzą w Tebach. Jednak Eteokles wygnał brata i sam objął rządy. Wtedy Polinejkes udał się do Argos i sprowadził na Teby wrogie wojska. Obaj bracie polegli w walce, a ster rządów objął ponownie Kreon. Rozkazał, by Eteoklesa pochować z wszelkimi honorami, a zwłoki zdrajcy pozostawić na pastwę zwierząt i ptaków. O tym rozkazie rozmawiają siostry, Antygona i Ismena, w prologu do tragedii "Antygona". Obie wiedzą, że wyrok śmierci będzie ciążył na tym, kto złamie rozkaz władcy. Mimo to Antygona chce pochować brata i prosi Ismenę o pomoc. Ta odmawia ze strachu przed Kreonem. Wtedy Antygona podejmuje decyzję, aby pochować brata. Konsekwencją jej czynu jest wyrok śmierci i zamurowanie w grobowcu, w którym popełnia samobójstwo.
Konflikt tragiczny w dramacie
Najważniejszy w tragedii jest konflikt między dwiema równorzędnymi racjami - konflikt tragiczny. Kreon ma przecież słuszność sądząc, że jako władca, ma obowiązek pokazać poddanym, jak będzie nagradzał patriotyzm, a jak karał zdradę. Kreon jest głęboko przekonany, że czyni słusznie. Czuje się odpowiedzialny za kraj, ale posuwa się do tyranii, co jego syn komentuje słowami: "Niczym królestwo, co jednemu służy.". Kreon postępują w ten sposób narusza prawa boskie, których Antygona przestrzega. Królewna zachowując prawa boskie łamie jednak tym samym prawa panujące w państwie Kreona. Jest dumna, pyszna i nie chce tłumaczyć powodów swojego działania, które dla niej są oczywiste. Skazuje się tym samym na gniew króla i straszliwy wyrok. Antygona nie może jednak postąpić inaczej - gdyby nie pochowała brata, skazałaby się na hańbę i potępienie ze strony bogów. Dla niej prawo boskie było zdecydowanie ważniejsze od ustanowionego przez człowieka.
Tragizm postaci "Antygony" polega na tym, że nad ich losami ciąży nieubłagane Fatum, które skazuje ich na cierpienie, dokonywanie trudnych wyborów, w których każda decyzja pociąga za sobą tragiczne konsekwencje. Antygona i Kreon to bohaterowie tragiczni - skazani na katastrofę. Antygona ponosi śmierć, bo jest obciążona klątwą rodową. Ostatnim aktem wyroków losu będzie śmierć Ismeny, która nie chciała pomóc siostrze w pochówku brata i prawdopodobnie zostanie za potępiona w królestwie zmarłych.
