W Starym i Nowym Testamencie, odnajdujemy różne odcienie miłości. Sam Bóg, jest miłością. Dzięki przypowieściom, pieśniom i hymnom, pokazuje nam, jak można kochać innych ludzi i Boga.
Jedna z nich jest przypowieść "o Miłosiernym Samarytaninie", który pomógł rannemu człowiekowi, widząc w nim istotę ludzką, a nie człowieka z innej wspólnoty. Dzięki temu stał się przykładem człowieka miłosiernego, który widzi krzywdę i stara się ją zlikwidować. Przypowieść ta opowiada i miłości do bliźniego bez względu na jego kolor skóry, wyznanie czy stan majątkowy. Jest przykładem miłości bezinteresownej wobec drugiego człowieka.
Przykładem wielkiej miłości, między dwojgiem ludzi jest "Pieśń nad Pieśniami". Tytuł tej księgi, oznacza najdoskonalsza pieśń. Jest poematem lirycznym o tematyce miłosnej. Za autora uznaje się Salomona. Pieśń ta pokazuje, że najważniejszą wartością w życiu człowieka jest miłość. Bibliści twierdzą, że jej treścią jest poszukiwanie Boga i duszy człowieka. Laicy dopatrują się w niej miłości kochanków, którzy wyznają sobie miłość.
Miłość człowieka do Boga, pokazana jest w przypowieści o Hiobie. Był on człowiekiem sprawiedliwym, kochającym Boga. Bóg wystawił na próbę jego miłość i wiarę. Najpierw odebrał mu jego dzieci, później majątek, a na końcu zsyła chorobę - trąd. Hiob jest wytrwały w miłości do Boga. Jest nadal pokorny i nie próbuje obarczyć winą Pana. Dla jego żony i przyjaciół, oczywistym jest fakt, że Hiob albo zgrzeszył i ponosi karę, albo Bóg odwrócił się od niego i nie słucha jego modlitw. Ludzie namawiają go, aby przestał wierzyć w Boga. Hiob odpowiada im " azali tylko dobre przyjmować będziemy od Boga, a złego przyjmować nie będziemy?". Ten silny w miłości człowiek mówi im, że Bóg ma prawo dawać i odbierać, bo wszystko, co człowiek posiada, pochodzi od Pana. Hiob cierpi, bo wie, że jest niewinny, przyjmuje jednak próbę wiary i miłości z pokorą. Hiob zostaje nagrodzony, Bóg odwrócił jego nieszczęście, zwrócił mu dzieci, rodzinę i cofnął chorobę.
Miłość pokazana jest najmocniej w Nowym Testamencie, w osobie Jezusa Chrystusa, który uczy przykładem swego życia, jak należy kochać drugiego człowieka. Jezus tak kochał ludzi, że umarł dla nich na krzyżu, aby mogli otrzymać zbawienie. Dał również przykazanie, które uważał za najważniejsze: "Nowe przykazanie daje Wam, abyście się wzajemnie miłowali".
Swoim przykładem pokazuje, że świat powstał po to, aby miłość mogła rozkwitać. Jest najważniejsza, nic oprócz niej nie jest ważniejsze. Pokazuje uczucie do człowieka i do Boga.
Nauki Chrystusa mówią o miłości, w różnych aspektach. Jezus uczył, że nie ma nic piękniejszego, jeżeli odda się życie za przyjaciół swoich. Człowiek musi nauczyć się kochać miłością czystą, bezinteresowną. Tylko taka miłość jest warta życia. Ta, która jest związana z osobistym celem, chęcią przypodobania się, bądź zysku nie ma żadnej wartości.
