Sofokles Antygona, bohaterka epizodyczna; młodsza siostra Antygony. Jej rola w tragedii ogranicza się do podkreślenia wyjątkowości Antygony poprzez kontrast. Ismena jest kobieca, słaba, lękliwa. Boi się sprzeciwić królowi, dlatego odmawia siostrze pomocy. Godzi się z tradycyjną sytuacją kobiety, która będąc z natury słabszą, musi ulegać mężczyźnie i słuchać poleceń. Tłumaczy się słabością i głosem rozsądku, by nie narażać się na gniew Kreona. Odmowa nie świadczy o niej dobrze, przecież Polinik był jej bratem, Antygona siostrą. Ismena próbuje nawet odwieść siostrę od niebezpiecznych zamiarów, nazywając jej czyn nierozważnym
Nie bardzo zrozumiała jest zmiana jej stanowiska po schwytaniu Antygony na gorącym uczynku. Dlaczego gotowa jest dzielić z siostrą karę, jeśli nie dzieliła z nią czynu? Działa zapewne z pobudek emocjonalnych, a może chce wzbudzić litość w Kreonie, oburzonym dumą i wyniosłością Antygony. Usiłuje być sprytna, przypominając królowi o związku narzeczeńskim, łączącym Hajmona z Antygoną. Przeliczyła się, nie znała wuja za dobrze. Boleśnie rani ją odtrącenie przez siostrę, ale to ona jest winna
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
