Ważne jest to, żeby uzmysłowić sobie to, że klasycyzm jest absolutną podstawą naszej kultury. Wszelkie ruchy awangardowe dlatego mogą zostać nazwane awangardowymi, że odnoszą się bezpośrednio do epoki, którą nazywamy epoką klasyczną. Nie można zatem mówić o jakimkolwiek ruchu w naszej kulturze, jeśli nie odnosimy się do tego, co wydarzyło się w dobie antyku i zostało niejako rozciągnięte na pozostałe epoki. Nie ma takiej możliwości, aby pominąć milczeniem ten pierwszy i w związku z tym podstawowy element naszej kultury. Jeśli zaniedbamy edukacji klasycznej, nie pozwolimy sobie na to, by właściwie zrozumieć nasze czasy. Trzeba tez dawać sobie sprawę z tego, że struktura historii jest strukturą nawarstwień.
Dostaliśmy zatem w spadku wspaniały majątek. Całe bogactwo kultury antyku, czyli świata Biblii, świata Egiptu, Rzymu, Grecji teraz jest bezpośrednim składnikiem współczesności. Jeśli nie nauczymy się ich odczytywać, wtedy stracimy możliwość pełnego odbioru rzeczywistości. Jeśli pominiemy jakiś fragment nasze prywatnej biografii, wtedy wydarzy się taka sytuacja, w której układanka, a jaką jest nasze życie, rozsypuje się jak źle ułożona układanka.
Jeśli ktoś nie zna nazwisk Homera, Platona, Sokratesa, Pitagorasa, Arystotelesa, Fidiasza, Peryklesa, Safony, Juliusza Cezara, Horacego, Wergiliusza , Seneki, Marka Aureliusza, to znaczy, że brakuje naszej edukacji pewnego wyjątkowo istotnego elementu. Zbigniew Herbert w wierszu "Dlaczego klasycy" wskazuje na to, jakim źródłem mądrości i siły jest epoka klasyczna. To klasycy mogą nas nauczyć odpowiedzialności za własne czyny, z godnością znosić wszelkie przeciwności losu. Dziś staramy się zawsze wyszukiwać tak dużo usprawiedliwień, jak tylko się da. To zdaniem Herberta, który był zachwycony stoicką koncepcją godności, jest absolutnie niedopuszczalną praktyką życiową. Trzeba tak, jak to zrobił dowódca floty ateńskiej Tykidydes wziąć na siebie ciężar porażki - czy ktoś zawinił czy też nie, jest faktem, że porażka ma miejsce i trzeba sobie z nią poradzić.
Biblia jest z kolei skarbnicą mądrości wszelkiego rodzaju. Szereg przypowieści pochodzących z Nowego Testamentu takich jak o miłosiernym Samarytaninie, o siewcy, o talentach mówią o tym, jak trzeba postępować , aby można było powiedzieć o życiu, że było udane. Stary Testament, czyli Pieśń nad Pieśniami, która mówi, czym naprawdę jest miłość, czy Księga Hioba, która z kolei mówi o tym, że cierpienie jest sprawa niezależną od nas i nie ma najmniejszego wpływu na jego występowanie to, jakie prowadzimy życie. Nie można postrzegać naszego życia jako systemu zależności ekonomicznych, czyli nie można oczekiwać od życia, że będzie nas spotykać tylko dobro, jeśli my sami postępujemy właściwie. Bóg nie jest nam nic winien i żadnego typu zakłady z nim czy negocjacje nie wchodzą w grę. Jeśli mówimy o sprawiedliwości, to możemy mówić o niej wyłącznie w odniesieniu do ludzi, ludzkie rozumienie sprawiedliwości nie odnosi się do Boga. To ważna lekcja, która pozwala akceptować wszystko zło, które się nam przytrafiło.
