Słowo "biblia" oznacza księgi. Jest to liczba mnoga od greckiego słowa "biblion" czyli książka, pismo, zwój papirusu. Biblia dzieli się na: StaryTestament (ustnie przekazywany już od XVIII w. p.n.e., zapisywany między XIII a I w. p.n.e. w trzech językach: hebrajskim, aramejskim i greckim). Stary Testament jest zbiorem pism judaistycznych i obejmuje 46 ksiąg; Nowy Testament (spisany między 51 a 96 r. n.e. w języku greckim). Nowy Testament, będący zbiorem pism chrześcijańskich, obejmuje 27 ksiąg. Słowo "testament" pochodzi od łacińskiego "testamentum" - przymierze.

Pierwszym przekładem Starego Testamentu z języków hebrajskiego i aramejskiego na grecki był tzw. przekład siedemdziesięciu - Septuaginta (gr. "siedemdziesięciu"), dokonany w środowisku zhellenizowanych Żydów przez około 70 uczonych w III i II w. p.n.e. Najważniejszym przekładem dla świata chrześcijańskiego był dokonany przez św. Hieronima w IV w. n.e. przekład całej Biblii z hebrajskiego i greki na język łaciński, tak zwana Wulgata (łac. "vulgatus" - rozpowszechniony). Wulgata powstała na zlecenie papieża Damazego I, zaś po soborze trydenckim (XVI w.) została uznana za obowiązujący w Kościele katolickim przekład kanoniczny.

Biblia, Święta Księga, ma dla ludzi wierzących ogromne znaczenie, przede wszystkim jako zbiór prawd wiary. Fundament zasad religijnych zawiera Dekalog (gr. "dekalogos" - "deka" - dziesięć + "logos" - słowo; inaczej: Dziesięcioro Przykazań), religijny zbiór nakazów stanowiących podstawową normę moralności żydowskiej i chrześcijańskiej. Według Biblii - wręczony Mojżeszowi przez Boga na górze Synaj w postaci tekstu wyrytego na dwóch kamiennych tablicach. O Dekalogu w Starym Testamencie informacje można znaleźć w dwóch księgach: Księdze Wyjścia oraz KsiędzePowtórzonego Prawa (obie należą do Pięcioksiągu Mojżesza).

Biblia, podobnie jak mitologia, jest równieżźródłem naszej kultury i przedmiotem inspiracjidla artystów całego niemal świata. Pisarze, poeci, malarze oraz rzeźbiarze czerpią z niej tematy, wątki, a bohaterów biblijnych czynią często postaciami swoich dzieł. Do języka polskiego weszły m.in. następujące powiedzenia i zwroty posiadające biblijnyrodowód - biblizmy: "wdowi grosz" - przedmiot posiadający obiektywnie mizerną wartość, ale ofiarowany komuś staje się symbolem wielkiego osobistego wyrzeczenia; "żona Lota" - to z kolei symbol nieposkromionej ciekawości; zaś "Sodoma i Gomora" - miejsce moralnego zepsucia. Powiedzenie "Salomonowy wyrok" stanowi synonim mądrej, roztropnej decyzji; "wieża Babel" - symbol zamętu, zamieszania, niemożności porozumienia się, ale i symbol wiecznego dążenia człowieka do Boga, potrzeby budowania, tworzenia alegoryczne wyjaśnienie wielości języków; "arka Noego" - zaciszne, bezpieczne schronienie, ratunek.

Stary Testament jest pierwszą i najstarszą częścią Biblii.

Księga Rodzajuopowiada o pierwotnym stanie szczęścia. Bóg zasadził na wschodzie ogród, który nazwał Eden. W nim umieścił człowieka. W środku ogrodu rosło drzewo życia (wiadomości) i drzewo poznania dobra i zła. Obowiązkiem człowieka było uprawianie i doglądanie ogrodu. Bóg ostrzegł go, by nie sięgał po owoce z drzewa poznania dobrego i złego, gdyż umrze. Pierwszy człowiek był mężczyzną i był samotny. Aby mu pomóc, Stwórca ulepił z gliny różne zwierzęta i ptaki. Był ciekaw, jak zostaną nazwane. Wszystkie otrzymały miano istota żywa.

Nadal jednak człowiek pozostawał samotny. Wówczas Bóg pogrążył mężczyznę we śnie, wyjął mu żebro i z niego zbudował kobietę. Mężczyzna nazwał ją niewiastą, jako że z niego była wzięta. Uznał ją za swą towarzyszkę.

Odtąd mężczyzna opuszcza rodziców, by połączyć się z kobietą na dobre i złe.

Księga Rodzaju to inaczej Księga Genesis. Genesis z greckiego oznacza rodowód, pochodzenie. W Księdze Rodzaju poznajemy m.in. pochodzenie człowieka. Dowiadujemy się, że został ulepiony przez Boga z gliny i umieszczony w Edenie. Znalazł się tam nie po to, by próżnować, miał uprawiać i doglądaćogród. Wraz z człowiekiem stworzył Bóg obowiązki. Pierwszy człowiek został ustanowiony panem stworzenia, ponieważ to do niego Bóg przyprowadza wszystkie istoty żywe, by je nazwał. Nazywając je, Adam nadaje im cechy indywidualne, odróżnia. Jednocześnie z faktu panowania nad nimi wynika poczucie odpowiedzialności. Człowiek, jak nakazał Bóg, ma je "doglądać", nie szkodzić im.

Umieszczając w Edenie drzewo poznania dobra i zła, Bóg chce nauczyć człowieka, w jaki sposób ma wykorzystać wolną wolę. Wolność to nie jest robienie tego, co się chce, tylko tego, co nie zaszkodzi ani samemu człowiekowi, ani innym ludziom. "Pierwotny stan szczęścia" zburzyło nieposłuszeństwo człowieka wobec Boga.

To w Edenie Bóg powołał do życia także kobietę. Uczynił ją z żebra mężczyzny dla zaznaczenia ścisłego związku, jaki łączy mężczyznę i niewiastę. Dlatego, jak jest powiedziane, mężczyzna opuszcza matkę i ojca, by połączyć się z tą, z którą tworzy całość. Mężczyzna i kobieta są ludźmi.

Nowy Testament jest najważniejszą księgą chrześcijaństwa. To w niej zostały zapisane wszelkie nauki Jezusa i to ona daje nowy wymiar Bogu i wartościom przejętym ze Starego Testamentu. Nauki, które płyną z Biblii nowotestamentowej zostały zawarte głównie w przypowieściach.

Jedną z ważniejszych przypowieści biblijnych jest "Przypowieść o siewcy" . Jest to przypowieść o człowieku, który siał. Jedno z rzuconych przez niego ziaren upadło na drogę. Wkrótce nadleciały ptaki i wydziobały je. Drugie padło na skałę, gdzie szybko wypaliło je słońce. Trzecie upadło pomiędzy chwasty i ciernie, które nie pozwoliły mu wydać owocu. Tylko ziarno, które spadło na żyzną glebę, wzeszło, wydało owoc i obfity plon. Taką dobrą glebą mają być słuchacze Słowa Bożego - ziarna.

Przypowieść ta jest przenośnią głoszenia słowaBożego między ludźmi. Siewca to nauczyciel, sam Jezus, ale także każdy, kto naucza Ewangelii. Jego nauki są porównanedo ziaren, a słuchacze do różnego rodzaju podłoża, na które upada ziarno. Ci, którzy przychodzą słuchać, ale nie rozumieją są jak ziarno rzucone na drogę, które ptaki (wyobrażające szatana) natychmiast porwą. Z takiego ziarna nie będzie pożytku.

Grunt kamienisty jest metaforą słuchaczy, którzy majądobre chęci, ale brak im wytrwałości. Słowo Boga nie zdoła się zakorzenić w ich duszach i wyrzekną się go, kiedy tylko jakieś trudności i prześladowania zagrożą jego bezpieczeństwu. Im także nauka Chrystusa nie przyniesie korzyści duchowych.

Kolejna grupa słuchaczy to ci, którzy dopuszczają dosiebie naukę, ale zapominają o niej pod wpływem pokus światowych: bogactwa, przyjemności. Te ziemskie, złudne dobra zagłuszą w nich głos Boga, a słowa nauczania zmarnują się w ich duszach.

Wreszcie są ludzie, którzy są otwarci iprzygotowani na słowo Boga, jak urodzajna gleba. W ich sercach nauczanie Ewangelii zakorzeni się, ponieważ chcą słuchać i starają się je zrozumieć. Tacy słuchacze są prawdziwymi chrześcijanami, którzy będą przekazywać Prawdę następnym pokoleniom i w ten sposób rozmnożą prawdziwą wiarę na świecie.