W roku 1917 władza w Rosji została przejęta przez bolszewików. Wówczas to uformowało się pierwsze państwo komunistyczne, w którym władzę trzymała tak zwana "dyktatura proletariatu". Następnie w roku 1917 został utworzony Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych czyli NKWD. NKWD było centralnym organem administracji, któremu podlegała milicja oraz wojsko. Potem na polecenie Lenina , w roku 1917 została powołana Wszechrosyjska Nadzwyczajna Komisja do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem. Na jej czele stanął Feliks Dzierżyński. Obydwie instytucje powołano do walki z jakąkolwiek opozycją przeciwko komunistycznej władzy. Po nieudanym zamachu na Lenina w roku 1918, wzmógł się tak zwany "czerwony terror". Zaczęły się masowe aresztowania oraz sądy doraźne. Ofiara czerwonego terroru był miedzy innymi car Rosji Mikołaj II oraz jego rodzina. W listopadzie 1918 roku została powołana Armia Czerwona. Dowództwo objął Trocki. 10 lipca 1918 roku została uchwalona konstytucja bolszewicka. Na mocy tej konstytucji prawnym ustrojem Rosji został ustrój komunistyczny. Lenin zasady zawarte w konstytucji wcielał w życie posługując się terrorem, zastraszaniem oraz obsadzaniem najważniejszych urzędów ludźmi z partii komunistycznej. Od roku 1918 Lenin konsekwentnie wprowadzał w życie swój program. Zostało ograniczone działanie rynku, nastąpiła nacjonalizacja przemysłu oraz handlu. Zostały także wprowadzone dla chłopów tak zwane dostawy obowiązkowe. Nastąpiła także kolektywizacja. W praktyce wyglądała ona tak, że pod przymusem konfiskowana była żywność, ludziom odbierany był dobytek ich życia oraz ziemia, która od tej pory stanowiła "własność wspólną". Szczególnie brutalnie obchodzono się z kułakami czyli właścicielami zamożniejszych gospodarstw rolnych. Bogatszym rodzinom zabierano domy i następnie przydzielano je także i innym rodzinom. W Rosji bolszewicy byli podzielni. Istniały bowiem dwa obozy bolszewików. Jedne był to obóz "biały, natomiast drugi był to obóz "czerwony". Między nimi toczyła się walka o władzę w państwie rosyjskim. Walka ta rozpoczęła się po przewrocie w roku 1917. "Biali" mieli poparcie innych państw. Stało się tak na skutek podpisania w roku 1918 traktatu pokojowego z Niemcami. Został on podpisany w Brześciu Litewskim i spowodował wycofanie się Rosji z wojny. Państwa ententy z kolei chciały mieć w Rosji swego sojusznika, dlatego tez popierały "białych". Tym samym w 1918 roku w Rosji rozpoczęły się liczne ataki na "białych". Po kapitulacji Niemiec w listopadzie 1918 roku rząd bolszewicki unieważnił postanowienia brzeskie. Jednocześnie unieważnił wszelkie umowy dotyczące dawnych obszarów rosyjskich w Europie Wschodniej. Na obszarach między Kaukazem a Morzem Bałtyckim konsekwencji zaczęły powstawać niepodległe państwa takie jak: Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa, Polska. W samej zaś Rosji zaczęły w tym samy czasie wybuchać liczne powstania wymierzone przeciwko bolszewikom. Niezależne republiki powstały na Zakaukaziu oraz w Azji Środkowej. Tym samym bolszewicy mieli dwóch wrogów: z jednej strony "białych", a drugiej strony nowe, niepodległe państwa. W marcu 1919 roku obóz "białych", którym przewodził admirał Aleksander Kołczak ruszył w kierunku Moskwy. "Biali" ponieśli dotkliwa klęskę, a ich przywódca 20 lutego 1920 roku został rozstrzelany. Następnie w roku 1920 generał Nikołaj Judenicz podjął się ataku na Piotrogród. Spotkał go taki sam los jak "białych". W listopadzie 1920 roku Armii Czerwonej udało się zająć Krym. Suwerenność udało się zachować niektórym państwom, wśród nich znalazły się państwa takie jak: Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa oraz Polska.
