Konferencja miała swój początek 18 stycznia 1919 roku w paryskim Wersalu, a dobiegła końca 28 czerwca tego samego roku, kiedy to sygnowano traktat wersalski. W konferencji wzięli udział przedstawiciele dwudziestu siedmiu państw, natomiast najważniejszymi decydentami byli takie państwa, jak Stany Zjednoczone, Francja, Anglia, Japonia oraz Włochy. Najwybitniejszymi przedstawicielami tychże mocarstw byli Clemenceau, reprezentujący Francję, Wilson z Ameryki oraz Loyd George, dyplomata brytyjski.
Francja zdążała do całkowitego pogrążenia Niemiec, miały one wypłacać reparacje wojenne, a niemieckie terytorium ulec znacznej redukcji. Ponadto Francuzi planowali odgrodzić się od szalejącej w Rosji rewolucji blokiem wschodnich państewek.
Wielka Brytania natomiast obawiała się hegemonii francuskiej w Europie. Nie chciała więc dopuścić do zbytniego obniżenia pozycji Niemiec i wychodziła z hasłem równowagi w Europie. Brytania nie chciała również dopuścić do utraty swojej pozycji na morzu, dotąd bowiem dominowała w tej dziedzinie.
Stany zjednoczone wyszły z postulatami zawartymi w 14 punktach przygotowanych przez prezydenta USA Wilsona z 8 stycznia 1918 roku. Głosiły one potrzebę nowego porządku światowego, prawa narodów do decydowania o sobie, możliwości nieograniczonego przemieszczania się, nie zatajania układów dyplomatycznych, i prowadzenia wolnego rynku. Ameryka dążyła do utworzenia ponadnarodowej ligi stojącej na straży pokoju.
W wyniku obrad ustalono likwidacje produkcji zbrojeniowej w Niemczech i redukcję armii tego kraju do 100 tysięcy żołnierzy. Armia miała być zawodowa co pociągnęło za sobą zniesienie poboru. Niemcom zabroniono też posiadania samolotów, floty wojennej, oraz ciężkiego sprzętu wojskowego. w wyniku redukowania niemieckiego terytorium Francja uzyskała tereny Alzacji i Lotaryngii. Z kolei Polska dostała obszar Wielkopolski i Pomorze, ale bez Gdańska, uzyskał status wolnego miasta. O przynależności terytorialnej Śląska, Mazur, oraz Schlezwiku miały zadecydować plebiscyty ludności. Niemcy utraciły też swoje kolonie poza Europą.
Do właściwego traktatu dołączono tak zwany Mały traktat wersalski przeznaczony dla państw środkowoeuropejskich, które odzyskały niepodległość. Zawierał on kwestie zabezpieczenia dobrego traktowania mniejszości narodowych.
W Rosji doszło do rewolucji. Przyczynami jej wybuchu były klęski ponoszone na froncie pierwszej wojny światowej, koszty i straty jakie ponosiło państwo. Ponad to pogłębiał się kryzys zaufania do caratu. Do tego nędza, zacofanie ekonomiczne i przemysłowe, zły system aparatu państwowego.
Celami rewolucji lutowej w Rosji były obalenie władzy caratu, wolność ludu, zmiany w gospodarce rolnej, zniesienie ciemiężycielskiej polityki władz. W wyniku rewolucji wprowadzono republikę i obalono władzę carską. Powołano Rząd Tymczasowy, poza tym wprowadzono władzę rad żołnierskich i robotniczych. Uwolniono więźniów zatrzymanych w wyniku represji carskich, demokratyczne reformy ustrojowe pociągnęły za sobą kształtowanie się ugrupowań politycznych.
W przedrewolucyjnej Rosji narastało społeczne niezadowolenie z powodu narastających problemów ekonomicznych i strat wojennych. Z zagranicy przybył przebywający tam na wygnaniu Włodzimierz Lenin. Głosił on postulat wielkiej rewolucji socjalistycznej wyrażony w jego słynnych tezach kwietniowych. Głosił on hasła oddania gruntów ziemskich chłopom i zaprowadzenia na świecie pokoju. Wkrótce sytuacja zaogniła się.
