Konferencja poczdamska

Z nastaniem dnia 17 lipca 1945 roku rozpoczęła się konferencja poczdamska (zakończona w dniu 2 sierpnia 1945 roku). Uczestniczyli w niej przedstawiciele tzw. Wielkiej Trójki, a więc premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill, prezydent Stanów Zjednoczonych Harry Truman, oraz reprezentant Związku Radzieckiego Józef Stalin.

Podczas konferencji podjęto (między innymi) decyzje w sprawie powojennych Niemiec. Uznano, że powinny one:

- podlegać nadzorowanej przez zwycięskie kraje sojusznicze, demilitaryzacji, denazyfikacji, demokratyzacji, oraz dekartelizacji (zasada "4 razy D")

- zrekompensować wszelkie straty poniesione przez zaatakowane przez nie w dobie wojny, europejskie kraje (w tym przez państwo polskie)

- nakreślono kształt oraz przebieg powojennych granic państwa niemieckiego; granica wschodnia-niemiecka, a tym samym zachodnia-polska, miała się opierać na linii Odry oraz Nysy Łużyckiej; obszar Prus Wschodnich rozdysponowano zaś pomiędzy Polskę i Związek Radziecki

Niemcy powojenne miały zostać podzielone na cztery strefy okupacyjne, natomiast Berlin na cztery sektory okupacyjne (a więc na radziecki, angielski, amerykański oraz francuski), kontrolowane przez Sojuszniczą Radę Kontroli

Powstanie RFN (Republiki Federalnej Niemiec)

Już z nastaniem lipca roku 1946, władze brytyjskie oraz amerykańskie zezwoliły na utworzenie w swych strefach okupacyjnych, niemieckich rządów oraz parlamentów krajowych, pochodzących z wyborów powszechnych. Konsekwencją takiego stanu rzeczy było powstanie w styczniu 1947 roku, tzw. Bizonii, czyli dwustrefy brytyjsko-amerykańskiej. Dwa lata później (1949) zlikwidowano Sojuszniczą Radę Kontroli. Niemniej jednak, wcześniej bo w czerwcu roku 1948, przeprowadzono reformę walutową w zachodnich strefach okupacyjnych Niemiec, oraz dokooptowano do dwustrefy, strefę francuską, tworząc tzw. Trizonnię. Decyzją Rady Parlamentarnej Trizonii, z dnia 1 września 1948 roku, powołano do życia Republikę Federalną Niemiec (RFN), ze stolicą w Bonn. Konrad Adenauer został pierwszym kanclerzem nowopowstałego RFN.

Powstanie NRD (Niemieckiej Republiki Demokratycznej)

Naturalną konsekwencją powstania RFN, było powołanie do życia z ramienia Związku Radzieckiego, w dniu 7 października 1949 roku, NRD, czyli Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Berlin podniesiono do rangi stolicy nowopowstałego tworu, a z nastaniem roku 1954, mógł się on cieszyć pełną suwerennością.

Kiedy w roku 1954 RFN przystąpiło do struktur NATO, na ziemiach Niemiec Wschodnich powstała Narodowa Armia Ludowa.

Dwa państwa niemieckie przetrwały do późnych lat 80-tych. W miesiącach październiku oraz listopadzie roku 1989, przez kraje przetoczyły się wale demonstracji, obejmując największe ośrodki miejskie, takie jak Lipsk oraz Berlin.

Także w październiku 1989 roku, demonstrujący zburzyli mur berliński, symbol podziału państwa niemieckiego na dwie zwalczające się strefy wpływów, wschodnią i zachodnią. Z nastaniem sierpnia 1990 roku, decyzją Izby Ludowej, NRD miało zostać przyłączone do RFN. We wrześniu tego samego roku, strony reprezentujące interesy Niemiec Wschodnich oraz Zachodnich, opowiedziały się za ostatecznym zjednoczeniem obu państw niemieckich.