Polska polityka zagraniczna w latach dwudziestych:

1918 - 1921 Walka o granice.

1920 - 1921 Idea Międzymorza. Polska dążyła do stworzenia z państw Europy Wschodniej bloku obronnego przeciw Niemcom i Rosji. Przeciwko polskiej idei Międzymorza wystąpiła m.in. Czechosłowacja.

19 II 1921 Wizyta Józefa Piłsudskiego w Paryżu. Podpisanie między Polską i Francją deklaracji o przyjaźni i układu politycznego wraz z tajną konwencją wojskową, która przewidywała wzajemną pomoc w przypadku napaści Niemiec na którąś ze stron.

3 III 1921 Polska podpisuje z Rumunią konwencję i tajną umowę wojskową. Konwencja ta przewidywała wzajemną pomoc przeciw Rosji bolszewickiej. Ponadto w przypadku wybuchu wojny zobowiązywała jego sygnatariuszy do niezawierania odrębnego pokoju ani układów z innymi państwami bez wzajemnego uzgodnienia.

6 XI 1921 Podpisanie w Pradze polsko - czechosłowackiego traktatu gwarantującego granicę obu państw. Traktat ten nie wszedł jednak w życie, ponieważ nie został ratyfikowany przez parlamenty Polski i Czechosłowacji.

15 III 1923 Rada Ambasadorów Anglii, Francji, Włoch i Japonii uznała wschodnie granice Polski.

X 1924 Podpisanie na posiedzeniu Ligi Narodów tzw. protokołu genewskiego. Potępiał on wojnę napastniczą, przewidywał ograniczenie zbrojeń i zasadę obowiązkowego arbitrażu w kwestiach spornych. Orędownikami tych zasad były przede wszystkim państwa, którym zależało na międzynarodowych gwarancjach dla swoich granic: Francja, Polska, Belgia i Czechosłowacja.

6 XI 1924 Wizyta ministra spraw wojskowych gen. Władysława Sikorskiego we Francji (od października 1924 r.). Podpisanie protokołu potwierdzającego polsko - francuską konwencję wojskową z 1921 r.

10 II 1925 Podpisanie konkordatu między Polską i Stolicą Apostolską.

IV 1925 Przybycie do Warszawy ministra spraw zagranicznych Czechosłowacji Eduarda Beneša. Polska i Czechosłowacja podpisały traktat arbitrażowy i konwencję handlową. Ponadto doszło jeszcze do zawarcia umowy regulującej sytuację mniejszości narodowych po obu stronach.

1925 Wojna celna między Polską i Niemcami.

3 VIII 1925 Podpisanie umowy polsko - radzieckiej o rozstrzyganiu zatargów granicznych.

27-29 IX 1925 Wizyta w Warszawie radzieckiego komisarza spraw zagranicznych Grigorija Cziczerina.

X 1925 W Locarno rozpoczęła się międzynarodowa konferencja w sprawie gwarancji bezpieczeństwa w Europie Zachodniej. Udział w niej wzięły Francja, Anglia, Włochy, Belgia i Niemcy. Delegacja polska została dopuszczona do obrad dopiero w końcowej ich fazie. Polska zawarła jedynie traktat arbitrażowy z Niemcami oraz traktat gwarancyjny z Francją.

7 VI 1926 Zabójstwo posła ZSRR, Piotra Wojkowa, w Warszawie i przerwanie rozmów polsko - radzieckich w sprawie paktu o nieagresji.

9 XII 1927 Spotkanie Józefa Piłsudskiego z premierem litewskim Augustinasem Voldemarasem w celu potwierdzenia pokoju między obydwoma państwami.

27 VIII 1928 W Paryżu podpisano układ nazwany od nazwisk inicjatorów Paktem Brianda - Kelloga, w którym strony wyrzekały się wojny jako metody prowadzenia polityki. Pakt podpisały państwa członkowskie Ligi Narodów. W imieniu Polski podpis złożył minister spraw zagranicznych August Zaleski.

9 II 1929 W Moskwie podpisano wielostronny układ, nazwany protokołem Litwinowa, od nazwiska jego inicjatora, komisarza spraw zagranicznych ZSRR Maksima Litwinowa. Państwa, które podpisały protokół: Polska, ZSRR, Estonia, Łotwa i Rumunia, wyrzekały się stosowania siły w dochodzeniu swych pretensji terytorialnych.

Polska polityka zagraniczna w latach trzydziestych:

I 1932 Parafowanie polsko - radzieckiego paktu o nieagresji.

25 VII 1932 W Moskwie podpisano ostateczny tekst polsko - radzieckiego paktu o nieagresji. Przewidywał on wyrzeczenie się wojny oraz wstrzymanie się od zawierania układów skierowanych przeciw drugiej stronie. Pakt został zawarty na trzy lata.

3 VII 1933 Podpisanie przez ZSRR, Polskę, Estonię, Łotwę, Rumunię, Turcję i Afganistan konwencji londyńskiej o określeniu napastnika. Konwencja ta odrzucała jakiekolwiek usprawiedliwienia agresji.

26 I 1934 Poseł polski w Berlinie Józef Lipski, w imieniu Polski, podpisał z Niemcami deklarację o nieagresji. Zgodnie z jej postanowieniami oba rządy polski i niemiecki wyrzekały się na 10 lat użycia siły we wzajemnych stosunkach.

7 III 1934 Podpisanie w Warszawie protokołu kończącego wojnę celną między Polską a Niemcami.

5 V 1934 Podpisanie w Moskwie protokołu przedłużającego polsko - radziecki pakt o nieagresji na dalsze 10 lat.

13 IX 1934 Minister spraw zagranicznych Józef Beck w imieniu Polski wymówił na forum Ligi Narodów traktat mniejszościowy.

17 III 1938 Rząd polski wystosował do rządu litewskiego ultimatum, w którym zażądano nawiązanie stosunków dyplomatycznych w ciągu 48 godzin, w przeciwnym razie zagrożona użyciem "innych środków". Pretekstem do postawienia ultimatum stała się śmierć polskiego strażnika w incydencie granicznym.

19 III 1938 Wizyta w Wilnie marszałka Edwarda Śmigłego - Rydza. Rząd litewski przyjął warunki polskie i nawiązał stosunki dyplomatyczne z Polską.

30 IX 1938 Rząd polski wystosował do Pragi ultimatum żądając oddania Śląska Zaolziańskiego.

2 X 1938 Zajęcie przez wojska polskie Zaolzia.

24 X 1938 Minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop zaproponował w czasie rozmowy z polskim ambasadorem w Berlinie Józefem Lipskim włączenie do Niemiec Gdańska i korytarza pomorskiego w zamian za przedłużenie polsko - niemieckiego układu o nieagresji na 25 lat, a także przystąpienie Polski do Paktu Antykominternowskiego. (Niemcy w styczniu i marcu 1939 r. kilkakrotnie ponawiają swoją propozycję, który przyjmuje już formę żądania).

21 III 1939 Rząd brytyjski zaproponował Polsce przystąpienie do współpracy z Anglią, Francją i ZSRR przeciw Niemcom.

30 III 1939 Rząd brytyjski udziela Polsce gwarancje wojskowe na wypadek agresji niemieckiej. Do gwarancji tych przyłącza się Francja (kwiecień 1939 r.).

28 IV 1939 Przemówienie Hitlera w Reichstagu, podczas której zerwał on polsko - niemiecką deklarację o nieagresji, a także powtórzył ostatecznie żądania wobec Polski.

5 V 1939 Przemówienie sejmowe Józefa Becka, podczas którego kategorycznie odrzucił niemieckie żądania w kwestii Gdańska i korytarza.

19 V 1939 Podpisano polsko - francuski protokół, w którym Francja zobowiązała się w razie agresji niemieckiej na Polskę podjęć działań wojennych przeciw Niemcom hitlerowskim.

25 VIII 1939 Wielka Brytania podpisała z Polską układ o wzajemnej pomocy.

31 VIII 1939 Ambasador polski w Berlinie Józef lipski zgłosił się do niemieckiego ministra spraw zagranicznych Joachima von Ribbentropa w celu poznania warunków niemieckich. Ribbentrop oznajmił jednak, że ultymatywny termin już minął, co miało oznaczać wypowiedzenie Polsce wojny.