1) armia polska - ok. miliona żołnierzy, wchodzących głównie w skład oddziałów piechoty,

Armia "Modlin" - generał Emil Krukowicz - Przedźmirski

Armia "Pomorze" - generał Władysław Bortnowski

Armia "Poznań" - generał Tadeusz Kutrzeba

Armia "Łódź" - generał Juliusz Rómmel

Armia "Kraków" - generał Antoni Szylling

Armia "Karpaty" - generał Kazimierz Fabrycy

Armia "Prusy" (obwód) - generał Stefan Dąb-Biernacki

Samodzielna Grupa Operacyjna "Narew" - generał Czesław Młot - Fijałkowski

Naczelnym wodzem został marszałek Edward Rydz-Śmigły.

Armia niemiecka - ok. 1,5 mln żołnierzy, głównie jednostki zmotoryzowane, pancerne, zmechanizowane, mające realizować doktrynę "Blitzkriegu"

10. Armia - marszałek von Reichenau

14. Armia - generał von List

8. Armia - generał Blaskowitz

4. Armia - marszałek von Kluge

3. Armia - generał von Kulcher

Zespół Armii Północ (w całości) - marszałek von Bock

Zespół Armii Południe (w całości) - generał von Rundstedt

2) godz. 4.45 1 września 1939 - ostrzał przyczółku Westerplatte z pokładu pancernika Schleswig-Holstein, przekroczenie granic Polski przez niemieckie wojska. Pierwsze trzy dni wojny to bój graniczny zakończony szybkim przełamaniem polskiego oporu.

- po natarciu z obszaru Prus Wschodnich i od Zachodu została osaczona Armia "Pomorze", a do najbardziej zaciętych starć doszło w rejonie baz wojskowych na Helu, w Gdyni i Pucku, a znaczna część polskiej marynarki zdołała uciec

- klęska pod Mławą zakończyła się wycofaniem Armii "Modlin" na linię Wisła - Narew

- załamanie oporu prowadzonego przez Armię "Łódź" w okolicach Opatowa

- siły niemieckie na południu wdarły się pomiędzy armie "Kraków" i "Łódź", po dwóch dniach walk oddziały Armii "Kraków" zaczęły wycofywać się ze Śląska, a z Podhala uciekali żołnierze Armii "Karpaty"

3) żądanie Anglii i Francji natychmiastowego wstrzymania ofensywy niemieckiej pod groźbą ingerencji militarnej, wobec braku reakcji, rządy obu krajów wypowiedziały III Rzeszy wojnę 3.09.1939; nie powiodła się także pokojowa inicjatywa Włoch, pragnących zwołania pokojowej konferencji podobnej do tej z Monachium

4) w rezultacie prowadzonej przez Wehrmacht taktyki wojny błyskawicznej, nastąpił podział frontu na cztery bitwy:

- północą - odwrót oddziałów Armii "Modlin" za linię Wisły

- pomorską - zastępy Armii "Pomorze" poniosły spore straty, ale zdołały wyrwać się z oblężenia, 7.09 skapitulowała załoga broniąca Westerplatte, co zakończyło pierwszy etap kampanii

- zachodnią - Armia "Łódź" została częściowo rozbita w walkach nieopodal Tomaszowa Mazowieckiego (6.09), co otworzyło niemieckim wojskom drogę do Warszawy

- południową - przedarcie się pancernych zagonów niemieckich przez lukę powstałą pomiędzy armiami "Kraków " i "Prusy", dodatkowo ta pierwsza została odizolowana od oddziałów Armii "Karpaty" poprzez silne uderzenie z Podhala

W nocy 4/5.09 nastąpiła ewakuacja z Warszawy: rządu, instytucji państwowych i banków. Cywilnym komisarzem miasta został prezydent stolicy Stefan Starzyński. 7.09 naczelny wódz przeniósł swą kwaterę do Brześcia nad Bugiem, co znacznie utrudniło łączność sztabu ze wszystkimi armiami

5) bitwa nad Bzurą

- 8.09 - wycofujące się oddziały armii "Pomorze" i "Poznań" znalazły się na obszarze trójkąta Włocławek, Płock, Łęczyca. Generał Kutrzeba zamierzał uderzyć na wojska niemieckie maszerujące na Warszawę od tyłu. Armia "Poznań" wciąż była silna, gdyż do tej pory jeszcze nie walczyła, a jedynie się wycofywała

- 9.09 - Grupa Operacyjna generała Knolla-Kownackiego rozpoczęła atak na Łowicz i Łęczycę, co zmusiło armie niemieckie do wstrzymania pochodu na Warszawę

- 12.09 - impet polskiego ataku wyczerpał się wobec braku posiłków i zmęczenia żołnierzy, co zmusiło dowódców do nieplanowanego odwrotu w kierunku Warszawy, pomimo zajęcia Łowicza

6) zaciskanie kleszczy od północnej i od wschodniej strony stolicy

- 14.09 - pancerny korpus niemiecki zaatakował Brześć

- oddziały zachodnie Armii "Prusy" zostały pokonane pod Iłżą

- odziały polskie między Bugiem a Wisłą zostały podzielone na fronty: północny - generał Dąb-Biernacki, środkowy - generał Tadeusz Piskor i południowy - generał Sosnkowski, całość zgrupowania znalazła się w obliczu bezpośredniego zagrożenia

- 14.09 - zajęcie przez Niemców Zamościa

- 16.09 Polska znalazła się w sytuacji podbramkowej, ponieważ większość ziem była już w rękach nieprzyjaciela, który dokonywał częstych mordów na polskiej ludności (m.in. 5 tys. osób w Bydgoszczy - 10.09)

- 17.09, godz. 2.00 w nocy - nota radziecka wyrażająca "bankructwo polskiego państwa", wkroczenie Armii Czerwonej na tereny polskie celem "wzięcia pod opiekę mieszkańców Zachodniej Białorusi oraz Zachodniej Ukrainy", inwazja radziecka na Polskę jednocześnie kończyła II etap kampanii, tego samego dnia polski rząd naradzał się w Kołomyi, a później w Kutach, gdzie premier Sławoj-Składkowski stwierdził, że armia polska jest bezsilna wobec zjednoczonych sił wroga

- Dyrektywa ogólna wodza naczelnego mówiąca o wycofaniu oddziałów i sprzętu wojskowego na tereny Rumunii i Węgier, a także o unikaniu walk z Armią Czerwoną

- W nocy 17/18.09 władze II RP przekroczyły rumuńską granicę

7) ostatnie dni i godziny kampanii

- w kluczowych walkach w okolicy Tomaszowa Lubelskiego nastąpiło rozbicie frontu środkowego (18-20.09), również rozbity został front południowy w wyniku zajęcia Lwowa przez Sowietów (22.09)

- 20.09 - wojska radzieckie zajmują Grodno, a następnie Białystok i dokonują wielu mordów na polskiej ludności

- 28.09 - kapitulacja Warszawy,

- 2.10 - kapituluje obrona Helu; tego dnia zaborcy uzgodnili poprawioną wersję linii granicznej na Bugu, wojska radzieckie i niemieckie rozpoczęły odwrót, co ułatwiło Samodzielnej Grupie Operacyjnej "Polesie" z generałem Franciszkiem Kleebergiem na czele marsz w kierunku zachodnim, przez trzy dni Polacy byli w stanie stawiać opór, ale wobec użycia sił pancernych i lotnictwa zostali zmuszeni do kapitulacji 5.10.

8) bilans kampanii

- straty polskie - 70 000 zabitych, 133 000 rannych, do niemieckiej niewoli dostało się 300 000 oficerów i żołnierzy, a do radzieckiej - 230 000

- 83 000 żołnierzy przedostało się na tereny Rumunii i Węgier

- straty niemieckie - 90 000 poległych i 60 000 rannych