Przyczyny wybuchu II wojny światowej są bardzo różnorodne. Po I wojnie światowej nastąpiły traktaty pokojowe, które wprowadziły więcej zamętu niż zadowolenia. Oprócz istniejących już nieporozumień powstały nowe konflikty. Mam tu na myśli sytuację Niemców, Włoch i Japonii oraz Stanów Zjednoczonych, Wielkie Brytanii oraz Francji , które to zamierzały utrwalić swą przewagę nad innymi krajami. I wojna dobiegła końca, natomiast jakieś niezadowolenie pozostało. Każdy miał jakieś oczekiwania wobec traktów pokojowych, jakie miały miejsce po zakończeniu wojny.

Ponadto, ZSRR nie był do tego stopnia usatysfakcjonowany po I wojnie światowej, że jego polityka była przeciwną traktatowi w Wersalu.

Nie wspominając już o kryzysie, jaki miał miejsce w latach 1929-1933. Całe społeczeństwo zostało naruszone, a to z kolei wpłynęło na faszyzm i narodowy socjalizm. W wyniku czego powstał ośrodek agresji w Rzeszy i we Włoszech. Poza Europą też można było spotkać się z faszyzmem, czy nacjonalizmem socjalistycznym np. w Japonii. Te wymienione przeze mnie państwa zamierzały dokonać nowego podziału sfery wpływów. Poza tym, Rzesza przygotowywała się do wojny, by zniszczyć roszczeniowy, wielki ZSRR.

Kryzys jaki rozpoczął się w 1929 roku był przyczyną nadprodukcji towarów w stosunku do realnego popytu. Kraje eksportujące żywność nie miały możliwości wymiany swojej produkcji na wyroby krajów uprzemysłowionych. Gromadziły się ogromne nadwyżki towarów.

W Anglii i Niemczech gwałtownie zaostrzyły się sprzeczności społeczne. Głód i bieda zajrzały w oczy całej Europie. Najbardziej dramatyczna, jak się wydawało była sytuacja w Niemczech, nękanych katastrofalną dewaluacją, gdzie dojrzewały warunki do nadejścia nazizmu.

Stalin również dążył do wojny Rzeszy z innymi krajami z zachodu. Był gotów do "porozumienia" z Niemcami. A chodziło mu o to, by osłabione walkami państwa poddały się kretesem, wtedy on, wielki pan i władca narzuci wszystkim swą politykę. Wszyscy będą oddawać mu hołd, a dookoła będzie panowała komuna. Na podbój państw europejskich liczyły również Niemcy, przekreślając postanowienia, zasady traktatu Wersalskiego. Łamanie przez Niemców tych postanowień niemal stało się normą. W roku 1935, szesnastego marca wprowadziły powszechny obowiązek służby wojskowej. Zdemilitaryzowana strefa Nadreni obsadzona została 7 marca 1936 roku wojskiem niemieckim. Rozbudowie uległa flota wojenna. Ewidentne były te przygotowania Niemców do wojny, ale jakoś nikt nie sprzeciwiał się tym poczynaniom. Państwa zachodnie w ogóle nie reagowały na militaryzację Rzeszy.

Ponadto, hitlerowskie Niemcy poparły zbrojnie generała Franco, który walczył w Hiszpanii z republikanami. Chciał zniweczyć ten ustrój. 13 marca 1938 dokonano aneksji Austriaków. Jeszcze w październiku tegoż roku Rzesza zajęła część Sudetów od strony czeskiej, chwilę później bo 14 marca 1939 roku podporządkowała sobie Słowację, następnie dokonała zaborów Czech oraz Moraw. W końcu przyszedł czas na żądania terytorialne wobec naszego kraju, wówczas przyłączono do Niemiec Wolne Miasto Gdańsk, wybudowano eksterytorialną autostradę, która przebiegała przez terytorium naszego państwa. Niemcy postanowiły jeszcze zająć 23marca 1939 r. autonomiczne Kłajpedy Litewskie.

Podobnie, jak Niemcy Włochy pozostawały faszystowskimi. Ci chcieli wzmocnić swe wpływy w Afryce, basenie M. Śródziemnego, a także ma Płw. Bałkańskim.

Do uzyskania wpływów na świecie dążyła również Japonia. I tak, w 1931 roku postanowiła zająć Mandżurię, czyli północno-wschodnią część Chin. Dzięki czemu stworzyła nowe państwo podległe sobie, Mandżukuo.

By opanować całkowicie Chiny rozpoczęły się walki zbrojne 7 lipca 1939 roku. Japończycy napadli też na Mongolię.

W tej sytuacji na prawdę bardzo dziwne było to, że państwa takie, jak Wielka Brytania, Francja, czy Stany Zjednoczone należące do Ligi Nardów nic nie zrobiły, żeby przeciwdziałać faszystom.

Niemcy w związku z tym postanowiły najpierw zaatakować Polskę. Nie przeszkadzała mu w tym ani Liga Narodów, ani ktokolwiek inny. A że wiadome było, że III Rzesza ma przewagę wojskową i na dodatek sojusz z ZSRR, jasne było, że ruszy na naszą ojczyznę.

W takiej sytuacji, skutków wybuchu II wojny światowej jest na prawdę dużo, biorąc pod uwagę fakt, że w wojnie tej brało udział siedemdziesiąt dwa kraje. Wojna sięgała Europy, Azji i Afryki. W walkach brało udział około stu dziesięciu milionów wojskowych, zginęło 50 milionów ludzi, a około połowa z tych osób była nękana w obozach ludobójczych. Głównie zginęli Europejczycy, bo 80 procent. Wielu z ludzi zostało kalekami, bo aż 35 milionów ludzi. Nie da się ukryć, iż największe starty poniosła Polska, ponieważ straciliśmy sześć milionów ludzi, zniszczono majątek narodowy w mniej więcej 40 procentach. Poza tym, nie da się przekalkulować na liczby jakiego upokorzenia doznaliśmy. W dziedzinie moralnej, etycznej, duchowej te straty będą zapewne dużo większe. Zagładzie niemal całkowitej ulegli europejscy Żydzi.

Koszty wojny były tak samo ogromne, jak inne poniesione straty. Trudno jest jednomyślnie powiedzieć jakiego rządu pieniądze wchodziły w grę, jeśli chodzi o przygotowania wojenne. Aczkolwiek nie ulega wątpliwości, iż cała gospodarka światowa została zniszczona. Ponadto, dotychczas istniejący system monetarny zdezaktualizował się. Kryzys gospodarczy zrodził następny problem, a mianowicie wyżywienie ludności szczególnie Ameryka miała ten problem. Alianci kontrolowali obszary, na których znaleźli się ludzie, pracujący dotychczas w obozach koncentracyjnych.

Alianci mieli zadanie wyżywienia około 14 milionów społeczności, dostarczanie im odzieży i lekarstw. Od 1943 roku rozpoczęła działalność Unra, czyli Agencja Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy i Odbudowy. Finansowały ją Stany Zjednoczone. Ponadto, z wyżywieniem ludności zrobił się większy problem, bo nastąpiła susza w Europie. W tym czasie trwały na kontynencie wielkie migracje. Wojna spowodowała, iż ponad 40 milionów ludzi zamieszkało zupełnie gdzie indziej, niż mieszkało wcześniej.

Wojna spowodowała też olbrzymie nadwyżki w handlu z Europą. Załamanie finansowe groziło Francji i Anglii w latach: 1945-47. We Francji zła sytuacja gospodarcza wyraziła się szybko postępującą inflacją. Wielka Brytania postanowiła pomóc krajom zniszczonym i zubożałym w odbudowie swych ojczyzn, przeznaczając na to miliard dolarów i zaciągnęła długi u Ameryki. W takiej sytuacji, Stany Zjednoczone opracowały plan odbudowy, zwany Planem Marshalla, od nazwiska sekretarza, który przedstawił główne założenia tego programu. Pomoc mogła być udzielona tym krajom, które oczyszczone były z komunistów.

Powstały w owym czasie takie organizacje, jak OEEC, czyli organizacja współpracy gospodarczej, ponadto NATO, Rada Europy, czyli stowarzyszenie państw zachodnioeuropejskich. W latach 50-tych powstało EWWiS, czyli Europejska Wspólnota Węgla i Stali. Organizacja ta powstała dzięki inicjatywie francuskiej i podpisano ją w 1951 roku. Członkami byli: Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia czy Luksemburg. Państwa te koordynowały politykę zagraniczną, głównie w dziedzinie surowców.

Po II wojnie światowej doszło do porozumienia Roosvelta, Churchila i Stalina. Porozumienie wielkie trójki podzieliło Europę na dwie strefy: radziecką, której między innymi podległa była Polska i amerykańską. Dopiero lata 80 są czasem rozpadu tego układu z Jałty.