Najwcześniej rewolucja przemysłowa wystąpiła na terenie Anglii. Począwszy od drugiej połowie wieku XVII istniały tam dogodne warunki dla powstania wielkiej kapitalistycznej produkcji. Kupcy oraz przedsiębiorcy dysponowali ogromnymi kapitałami, nagromadzonymi na skutek długich lat eksploatacji kolonii, jak również dzięki sporym zyskom wypływającym z handlu pomiędzy Anglią a europejskimi oraz pozaeuropejskimi krajami.

Omawiana rewolucja przemysłowa w Anglii rozpoczęła się od bawełnianego przemysłu, który wówczas stanowił nową raczej gałąź wytwórczości, zwłaszcza porównując np. do sukiennictwa. W tej dziedzinie wyjątkowo odczuć się dała potrzeba technicznych wynalazków, ponieważ przemysł bawełniany nie podlegał zorganizowaniu w cechy, ani też reglamentacji rządowej, z drugiej zaś strony szczególnie był narażony na zagraniczną konkurencję, głównie ze strony importowanych masowo do Anglii indyjskich tkanin. Pierwszym bardzo istotnym udoskonaleniem stał się w angielskim bawełnianym przemyśle wynalazek mechanika Johna Kaya z 1773 roku czółenka ruchomego przekładanego mechanicznie przy pomocy sznura. Dotąd tkacz sam musiał to czółenko przekładać ręką i mógł wykonywać jedynie tkaninę szerokością nie przekraczającą rozpiętości swoich ramion. Natomiast czółenko Kaya, które zmieniało kierunek ruchu przez pociągnięcie sznurka przywiązanego do pedału, zlikwidowało to produkcyjne ograniczenie a w rezultacie nawet podwoiło tempo ówczesnej pracy. Jednak ten wynalazek dopiero po upływie 20 lat się przyjął, a wówczas całkowicie zrewolucjonizował przemysł bawełniany. Doszło do tego, że ludzie zaczęli nie nadążać z produkowaniem przędzy. Ogromne zapotrzebowanie na przędzę skłoniło angielskich kapitalistów do poszukiwania kolejnych udoskonaleń technicznych także w przędzalnictwie. W związku z tym w roku 1761 brytyjskie Towarzystwo Popierania Sztuki i Przemysłu ogłosiło odezwę, gdzie obiecywało sporą nagrodę w zamian za wynalazek mechanicznej maszyny przędzalniczej. Na skutek odezwy niejaki James Hargreaves będący z zawodu tkaczem i cieślą w roku 1765 skonstruował taką mechaniczną przędzarkę, jaką od imienia swej córki nazwał "Jenny". Dzięki tej przędzarce była możliwa praca jednocześnie aż na 18 wrzecionach. Wynaleziona maszyna zastąpiła ogromną ilość dotychczasowych rzemieślników, którzy pracowali przy jednym tylko wrzecionie. Przede wszystkim przyspieszyła ona proces produkcyjny, jednak nadal poruszana była przy pomocy ludzkiej siły. Niebawem nastąpił dalszy, bardzo ważny etap podczas rewolucji przemysłowej. Mianowicie Ryszard Arkwright w roku 1769 skonstruował maszynę wodną tak zwaną "ramę wodną". Wynalazek ten uniezależnił proces produkcji przemysłowej od ludzkiej siły, zastępując ją ogromną siłą wodną. W 1779 roku Samuel Crompton z kolei skonstruował nową całkiem maszynę przędzalniczą. Łączyła ona zalety obydwu poprzednich wynalazków. Została nazwana "mułem". Wytwarzała ona cienką i silną nić, zaś robotnik pracował później z łatwością na niej, na 30-50 wrzecionach. Powszechne stosowanie nowych przędzalniczych maszyn jednak spowodowało zacofanie w dziedzinie tkactwa oraz wywołało palącą potrzebę skonstruowania również warsztatów tkackich. Taki pierwszy warsztat wynaleziony został w roku 1786 przez niejakiego Edmunda Cartwrighta. W rezultacie zwiększył on 40-krotnie produkcję tej dziedziny. Kolejnym wynalazkiem mającym wyjątkowe i podstawowe znaczenie w rewolucji przemysłowej stało się skonstruowanie przez Jamesa Watta tzw. maszyny parowej, która miała zastąpić energię wodną. James Watt już w 1769 roku uzyskał patent na tą maszynę parową, zaś drugi otrzymał na tak zwaną maszynę parową o działaniu podwójnym w 1784 roku. Jeszcze w tymże samym roku została wybudowana pierwsza przędzalnicza fabryka, w której zastosowany został napęd parowy. Wynalazek ten z czasem stosować również zaczęto w przemyśle metalurgicznym i włókienniczym. Jeżeli chodzi o przemysł metalurgiczny to wspomnieć należy, że w roku 1735 A. Derby odkrył metodę wykorzystywania podczas wytopu surówki węgla kamiennego. Z końcem XVIII wieku B. Huntsman oraz H. Cort wynaleźli metodę uzyskiwania bardzo wysokich temperatur, tym samym umożliwiając otrzymywanie surówki stali i żelaza.

Na skutek szybkiego rozwoju przemysłu poważnym zmianom uległa gospodarcza geografia Anglii. Przed przemysłową rewolucją najgęściej zaludnioną oraz najlepiej rozwiniętą jeżeli chodzi o gospodarkę była część południowo- wschodnia Anglii, obecnie natomiast w stosunkowo gwałtowny sposób rozpoczęła rozwijać się także północ. W okolicach złóż żelaza i węgla kamiennego powstawały nowe przemysłowe centra takie jak np.: Liverpool, Birmingham czy Manchester.

Rewolucja przemysłowa również była związana z bardzo szybkim wzrostem liczby ludności oraz jednocześnie była rewolucją demograficzną. Anglia w owym czasie należała do krajów Europy o największej gęstości zamieszkania (było to ok. 56 osób na jeden km2). Najgęściejsze obszary były położone na południu. Natomiast znaczenie największe pośród miast posiadał Londyn. Później do największych także miast należały m.in.: Bristol, Norwitch oraz Exeter. Z końcem wieku XVIII na czoło miast po Londynie wysunęły się Birmingham, Liverpool a także Manchester. Liczyły one ponad 70 tysięcy mieszkańców. Poważne zmiany zachodziły także w strukturze exportu i importu. Przedmiotem importu stały się głównie gotowe wyroby jak również produkty innych stref klimatycznych. Natomiast export opierał się głównie na obfitych wewnętrznych zasobach, jak np. węgiel, wełna, cyna i ołów.

Przewrót przemysłowy na terenie Anglii był bardzo ważnym momentem zwrotnym podczas rozwoju kapitalistycznego społeczeństwa. Przewrót ten spotęgował produkcyjne siły oraz stanowił nowy, istotny etap podczas kształtowania się stosunków kapitalistycznych.