Początki ingerencji Rosji w sprawy Rzeczypospolitej - sejm niemy w 1717 r. Piotr I stał się wtedy gwarantem ustroju w Polsce. Aby zachować ten stan rzeczy Rosja podpisała szereg traktatów z państwami ościennymi, które miały na celu utrzymanie Rzeczypospolitej w stanie anarchii, co pozwoliłoby na ingerencję obcych państw w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej.
W 1720 w podpisano w Poczdamie porozumienie rosyjsko-pruskie, które miało na celu utrzymanie wolności szlacheckich w Rzeczypospolitej, a szczególnie wolnej elekcji. Porozumienie to było skierowane przeciwko dopuszczeniu do tronu polskiego syna Augusta II i było odnawiane w okresie rządów kolejnych carów.
Podobny charakter miały układy:
- Rosji ze Szwecją z 1724 roku
- Rosji z Austrią z 1726 roku
Rosjanie po wojnie północnej wycofali swe wojska z terenu Rzeczypospolitej, lecz zostawili stronnictwo prorosyjskie w Polsce - które w tym momencie nie miało jeszcze takiego wpływu na losy państwa jak w latach późniejszych.
Działania dyplomatyczne związane z Rzeczypospolitą prowadziła również Francja, która była zaniepokojona wzrostem znaczenia austriackiego i rosyjskiego dworu cesarskiego. Także przegrana francuskiego sojusznika - Turcji w wojnie z Austrią nie napawała Francuzów optymizmem. Układ rosyjsko-austriacki z 1726 roku również zaniepokoił Francję, która liczyła na to, że Polska mogłaby zostać francuskim sojusznikiem, w momencie gdy tron objąłby Stanisław Leszczyński, którego córka - Maria była od 1725 roku żoną francuskiego monarchy Ludwika XV. Na rzecz Leszczyńskiego pracowało poselstwo francuskie w Warszawie, które perswazją i znacznymi sumami pieniędzy zdobywało mu stronników.
Polityka Francuzów i ich kandydat budził zastrzeżenia europejskich mocarstw, które obawiały się naruszenia równowagi sił. Dlatego też w 1732 roku podpisano traktat austro-rosyjsko-pruski, przygotowany przez rosyjskiego ministra Carla Gustawa von Loewendolda zwany "traktatem trzech czarnych orłów", który miał oddalić od tronu polskiego zarówno Fryderyka Augusta, jak i Stanisława Leszczyńskiego, a koronę polską przeznaczyć infantowi portugalskiemu Don Emanuelowi.
W 1732 umarł król Polski August II Mocny i nastąpił okres bezkrólewia. Interrexem został prymas Teodor Potocki.
W 1733 roku miał miejsce sejm konwokacyjny - szlachcice nie chcieli wybierać na władcę Polski obcych kandydatów i wybrali Stanisława Leszczyńskiego Natomiast część szlachty, szczególnie litewskiej przeprowadziła wybór Augusta III, którego poparły zarówno Rosja, jak i Austria. W wyniku podwójnej elekcji wybuchła wojna sukcesyjna polska w latach 1733 - 1735. Stronnictwo Leszczyńskiego było zbyt słabe, aby wygrać z połączonymi siłami sasko - rosyjskimi, przez co Leszczyński musiał uchodzić do Francji. Francja nie była zainteresowana wojną i zgodziła się na pokój, w wyniku którego Austria ustąpiła nad Renem i we Włoszech. Na mocy układu pokojowego Stanisław Leszczyński musiał zrzec się tronu polskiego, za co otrzymał w rekompensatę od Ludwika XV księstwo Lotaryngii.
Pacyfikację Rzeczypospolitej przeprowadził jedyny nie zerwany w okresie rządów Augusta III sejm z 1736 roku.
