Po 1831r w Polsce istniały tajne konspiracyjne organizacje.
GALICJA:
W Wolnym Mieście Krakowie działali emisariusze, czyli wysłannicy mający organizować powstanie (Gustaw Ehrenberg i Aleksander Wężyk). Ich celem było pozyskiwanie ludzi do wystąpień, wprowadzenie uwłaszczenia chłopów oraz nadanie rewolucji charakteru wojny domowej. Ehrenberg założył w Warszawie Stowarzyszenie Ludu Polskiego, które już działało w Krakowie. Objęło ono tereny całej prowincji a następnie rozprzestrzeniło się na Ukrainie oraz Litwie, (przewodził im Szymon Konarski). Wkrótce organizacja została wykryta, aresztowano Konarskiego, a w 1839r. rozstrzelano go w Wilnie. Później carska policja wykrywała już wszystkie spiski w Warszawie a następnie niszczyła. W 1838r. ksiądz Piotr Ściegienny założył Związek Chłopski. Objął on swymi wpływami Lubelszczyznę, Radomskie, Kieleckie, Sandomierskie. Poglądy swe Ściegienny zawarł w odezwie, mającej formę nieistniejącego "Listu ojca świętego Grzegorza papieża". Skierował ją do rzemieślników i chłopów. W tej formie najszybciej miała do nich trafić. Zmierzał on do ludowej rewolucji przeciwko panom i królowi. Twierdził, że jest to jedyna droga do wyzwolenia chłopów oraz odzyskania niepodległości. Rewolucję zaplanowano na 1846r, ale w 1844r. był nieurodzaj, przez co Ściegienny przyśpieszył wybuch jednak z braku wystarczającej ilości czasu nie zatroszczył się o bezpieczeństwo. Carska policja wykryła Związek Chłopski, Ściegienny został aresztowany a następnie skazany na dożywotni pobyt na Syberii. Władze Rosji obawiając się wystąpień chłopskich zniosły pańszczyznę. Następcą rozbitego Stowarzyszenia Ludu Polskiego stała się organizacja Związek Narodu Polskiego (kontynuowali ideologie Ludu Polskiego) Założył ją w 1839r. Edward Dembowski. Twierdził, że źródłem ucisku, wyzysku i niewoli jest własność produkcji. Stąd jego poglądy, że po likwidacji feudalnego ustroju, władza ludowa wprowadzi rewolucję, która zniesie własność prywatną. Henryk Kamieński tzw. czerwony kasztelanin również działał w Związku Narodu Polskiego. Głosił utopijne idee, swoje poglądy zawarł w dziełach: "O prawach żywotnych narodu polskiego" i w "Katechizmie demokratycznym". W tym ostatnim opisał zasady wojny ludowej, tzw. masowej partyzantki w przyszłym powstaniu. Kamieński zamierzał wciągnąć do walki szerokie kręgi społeczne (wszystkie warstwy społeczne), sprzeciwiał się wąskim działaniom spiskowym. Stał na stanowisku, że w powstaniu wziąć udział muszą chłopi, pod kierownictwem szlachty. Natomiast w stosunku do wrogów rewolucji miały być stosowane francuskie metody terroru (gilotyna). W poznańskim działał oddział Towarzystwa Demokratycznego Polskiego (TDP) z Karolem Libeltem i Jędrzejem Moraczewskim. Reprezentowali umiarkowany program społeczny. W 1842r. w Poznaniu powstała tajna organizacja Związek Plebejuszy. Założył ją księgarz Walenty Stefański. Związek dążył do szybkiego narodowo-wyzwoleńczego powstania, przeprowadzonego siłami ludu. Następnie zamierzano wprowadzić sprawiedliwy ustrój, który by sprawiedliwie dzielił dochód przedsiębiorstw, gwarantował wszystkim prawo do pracy, podzielił ziemię pomiędzy chłopów.
