Bank Polski w Królestwie Polskim powstał w 1828 roku w Warszawie i funkcjonował do końca 1885 roku. Pomysłodawcą założenia tej instytucji był książę Ksawery Drucki-Lubecki. Mimo że był samoukiem, okazał się świetnym ministrem skarbu.
Bank Polski pełnił wiele zadań. W przeciwieństwie do ziem polskich, które bezpośrednio zagarnięte zostały przez zaborców, Królestwo Polskie cieszyło się niezależnością finansową. W efekcie Bank Polski mógł emitować pieniądze. Były to złote, na które składało się 30 groszy. Oprócz tego, Bank Polski udzielał kredytów krótko- i długoterminowych, wydawał pieniądze na budowę dróg i górnictwo i zarządzał długiem państwowym.
Nieudane powstanie styczniowe wywołało ogromne represje rosyjskie, których ofiarami padli Polacy. Car rozpoczął politykę brutalnej rusyfikacji. Język polski zastąpiono rosyjskim, wymazano nazwę Królestwo Polski, ucierpiał także Bank Polski. W 1869 roku został podporządkowany rosyjskiemu Ministerstwu Skarbu, a później zabroniono mu emitować banknoty i udzielać długoterminowych pożyczek. Był to początek końca Banku Polskiego, który 1 stycznia 1886 roku został postawiony w stan likwidacji.
