1. Kwestie gospodarcze w królestwie.
W strukturze społecznej ludności Królestwa Polskiego dominowali chłopi, ludzie utrzymujący się pracą własnych rąk na ziemi. Chłopi pomimo uzyskania wolności osobistej, nie uzyskali praw do ziemi a wręcz przeciwnie postępował przebieg wywłaszczenia chłopstwa przez szlachtę folwarczna. Postęp w rolnictwie doprowadził do zwiększenia wydajności plonów, a także wpłynął na rozkwit hodowlanych zwierząt, zwłaszcza owiec. Postęp technologiczny docierał na tereny królestwa polskiego, przyczyniając się do jego rozwoju gospodarczego. Odnotowano znaczny wzrost w dziedzinie industrializacji przemysłu. Przyczynili się do tego także wybitni Polacy w osobach: Stanisława Staszica i Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Ksawery Drucki-Lubecki, był ministrem skarbu Królestwa, wspomagał swoja działalnością Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, które pomagało finansowo właścicielom ziemskim. Jednak jego działalność miała także negatywny oddźwięk dla sytuacji chłopa, którą skrupulatnie jako minister ściągał podatki. Jako minister wspierał rozwój głównie przemysłu kooperacyjnego z produkcja rolnicza, wykorzystując dostawy surowców z folwarków. Wspomogło to rozwój przemysłu spożywczego i włókienniczego. Rozwój przemysłu to początek migracji pracowników pomiędzy zaborami, dla potrzeb rozwijającego się przemysłu przybywali do królestwa robotnicy głównie Polacy, choć także bezrobotni z terenów zaborów pruskiego. Stanowisko wobec emigrantów było przychylne, oddawano im bezpłatnie ziemie pod budowę domu, udzielano im pożyczek, zwalniano z podatków. Skutki rewolucji przemysłowej powoli dochodziły do granic królestwa, wdrażanie maszyn parowych, stanowiło podstawę dla narodzenia przemysłu fabrycznego w królestwie. Wraz z rozwojem przemysłu, postępował rozwój infrastruktury na terenie królestwa. Rozwój ten nie ograniczał się tylko do budowy dróg, ale powstawały również nowoczesne szlaki wykorzystujące ukształtowanie natury np. kanały i najbardziej znane przedsięwzięcie budowa kanału augustowskiego.
2. rozkwit w oświacie i kulturze.
W podanej płaszczyźnie królestwo przeżywało wspaniały boom edukacyjny i kulturalny. W królestwie funkcjonowało powyżej 1000 szkół o typie elementarnym. Faktem godnym uwagi było narodziny Uniwersytetu w Warszawie, aczkolwiek nie była to jedyna uczelnia wyższa, która rozpoczęła swoja działalność w tym okresie. Władze sprzyjały rozwojowi uczelni technicznych, specjalizujących przyszłych pracowników dla powstającego przemysłu, zadbano także o rozbudowę szkół zawodowych. Koniunktura w oświacie, łatwy dostęp do edukacji poza granicami królestwa, powiększały grono wykształconych obywateli, którzy korzystali z osiągnięć kultury. Rozpoczynała się epoka romantyczna. Reprezentantami tego okresu są: Maurycy Mochnacki, Adam Mickiewicz, Fryderyk Chopin. dziedzictwo kulturowe gwałtownie rozwijała się także oprócz królestwa. Takim miejscem było liceum w Krzemieńcu, gdzie znajdowało się słynna szkoła.
3. Sytuacja polityczna królestwa polskiego.
Sytuacja polityczna na ziemiach królestwa polskiego była dość ustabilizowana, królestwo otrzymało jedna z najbardziej liberalnych konstytucji w europie. Tak dalece postępowa konstytucja była niebezpieczna w oczach cara, który początkowo postępował zgodnie z jej zasadami. Ale z upływem czasu odchodził od przestrzegania artykułów zawartych w konstytucji, cara Aleksandra rozbudzała w tym skrajna prawica, która zyskiwała coraz większe poparcie. Przedstawicielem cara w królestwie był namiestnik, jego funkcje sprawował Jozef Zajączek. Car wykorzystywał go by realizować swoje plany wzmocnienia pozycji arystokracji a także egzekutywy względem władzy ustawodawczej, ponadto wprowadził poprzez swoich urzędników cenzurę. Rola sejmu została zniwelowana, świadczy o tym chociażby fakt, ze przez cały okres królestwa zwoływano go tylko cztery razy.
4. protest społeczeństwa względem cara.
Przykładem postawy, walki i sprzeciwu Polaków wobec stosowanej polityki była osoba Walerian Łukasiński. Za swoja walkę, opór i patriotyzm spotkała go kara w postaci blisko 50 lat w więzieniu rosyjskim. Pomimo swego tragicznego losu nigdy nie poddał się i walczył wierzył w słuszność swojej postawy.
