W okresie rozbiorów Królestwo Polskie posiadało autonomię finansową, dysponowało własną walutą: złotym na którego składało się 30 groszy. Było to możliwe dzięki powstaniu w roku 1828 Banku Polskiego. Bank ten oprócz wypuszczania pieniędzy stanowił skarb państwa, finansował rozwój przemysłu w królestwie (górnictwo i hutnictwo), udzielał pożyczek i kredytów, oraz sprawował kontrolę i zarząd nad zadłużeniem publicznym.
Bank polski finansował zakup broni dla powstańców w czasie powstania listopadowego w 1830 roku. To spowodowało iż władze carskie w późniejszym okresie dążyły do jego zlikwidowania. W okresie wojny krymskiej w 1854 roku zmniejszono możliwości działania banku i pełnienia wcześniejszych funkcji. Bank Polski musiał przyjmować Rosyjskie inflacyjne bilety kredytowe. Wkrótce zastąpiły one złotego stając się walutą. Schyłek działalności Banku Polskiego przypada na rok 1886 kiedy to jego funkcje i działalność przejął Bank Państwa.
